"Πρέπει να απογυμνώσεις τον πυρήνα της ύπαρξη σου από οτιδήποτε επίκτητο. Τότε θα μπορέσεις να βρεις και να καταλάβεις τον δρόμο σου" είπε η έρημος τον Κ.
"Ναι αλλά φοβάμαι ότι τότε δεν θα δω τίποτα στον καθρέπτη απέναντι μου" απάντησε ο Κ. καθώς έπαιζε με δύο στιλέτα στα χέρια του, κάτω από τον ίσκιο του ξεραμένου δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού.
"Δεν θα τα χρειαστείς τα μαχαίρια στην Αφροδίτη, μόνο εγώ κι ο άνεμος είμαστε εδώ κι αυτό το δέντρο που έχει ξεραθεί εδώ και αιώνες."
"Είναι δώρο που μου έκαναν τα Ξωτικά της σιωπής όταν με φιλοξένησαν στις άηχες κοιλάδες που κρύβονται μέσα στα βουνά της άκρης του κόσμου. Δύο φυλαχτά. Ένα για να με προστατεύει από τους ανθρώπους κι ένα για να με προστατεύει από τον εαυτό μου." είπε ο Κ. κι αναστέναξε καθώς ξάπλωνε κοιτώντας τον γυμνό ουρανό του μικρού πλανήτη.