Εδώ περίπου και ένα τρίμηνο δεν ασχολούμαι με τα αθλητικά γενικά και με τον Παναθηναϊκό ειδικότερα. Έχω δει αρκετούς αγώνες αυτο το διάστημα αλλά έκοψα όλα τα... "περιμετρικά". Sites, ραδιόφωνα, τηλεόραση έχουν απομακρυνθεί από το timeline μου και είμαι πολύ καλά, σαν να κατάφερα να κόψω μια κακή συνήθεια.
Να ευχαριστήσω εδώ τους κ.κ. Πατέρα και Βγενόπουλο που με ξενέρωσαν σε τέτοιο βαθμό που απέκτησα μια πιο καθαρή ματιά πάνω στα πράγματα. Να ευχαριστήσω και τον κύριο Μαρινάκη που με βοήθησε να καταλάβω πως ο βόθρος παραμένει βόθρος όσο κι αν αλλάξουν τα πρόσωπα ή ό,τι άλλο περιέχει τέλος πάντων ένα βόθρος...
Πλέον συνειδητοποίησα ότι απολαμβάνω περισσότερο μπάλα όταν βλέπω ΜΟΝΟ μπάλα χωρίς ν' ασχολούμαι με το άρρωστο περιβάλλον των παραγόντων - μαφιόζων, των πουλημένων δημοσιογραφίσκων, των επαγγελματιών & μαστουρωμένων οπαδών.
Ο τίτλος είναι ειρωνικός. Πάντα θα είμαι Παναθηναϊκός αλλά πλέον θα ασχολούμαι μόνο με μπάλα και όχι όλα τ' άλλα παρασιτικά που ζουν από τη μπάλα.