Tricky

Χθες ήταν βραδιά "Κομνηνός στον Off Radio". Είχε αφιέρωμα στον Tricky το οποίο απόλαυσα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, κλειστά φώτα & οθόνες και με το φως της πανσελήνου να ρίχνει το γκρίζο της στο δωμάτιο. Ιδανικές συνθήκες για Tricky με άλλα λόγια.

Πρώην μέλος των Massive Attack, ο Tricky ακολούθησε τα δικά του σκοτεινά και υπνωτικά μονοπάτια στη trip hop μουσική παρουσιάζοντας αξιόλογους δίσκους που ξεχώρισαν. Τουλάχιστον σε μένα ο ήχος του ήταν ξεχωριστός και αυτό το θυμήθηκα χθες με αφορμή το αφιέρωμα. Aν είχα ταλέντο στη μουσική o ήχος μου θα ήταν σίγουρα σαν αυτός των Massive Atttack και του Tricky.

Όλα αυτά στις αρχές της δεκαετίας που μόλις μας τέλειωσε. Έχω χρόνια ν'ακούσω άλμπουμ του. Φυσικά σήμερα θα "κατεβάσω" τη δισκογραφία του. Χθες, όμως, στεναχωρήθηκα που είχα "ξεχάσει" τον Tricky και το νεανικό μου πάθος για τη μουσική του. Έχει περάσει τόσος πολύ καιρός; Αναλίσκομαι σε τόσα άλλα πράγματα που ξεχνώ τις βασικές επιρροές -όπως είναι η μουσική- που διαμόρφωσαν την αισθητική και τον χαρακτήρα μου;

Ο Carlos Ruiz Zafon γράφει στο βιβλίο του "Η σκιά του ανέμου" (το οποίο διαβάζω τώρα και το συστήνω ανεπιφύλαχτα): "...ενώ ο κόσμος που παλλόταν απέξω από αυτούς τους τοίχους έχανε τη μνήμη χωρίς να το αντιλαμβάνεται, μέρα με τη μέρα, νιώθοντας τόσο πιο σοφός όσο πιο πολλά ξεχνούσε."  Αν  ξεχνώντας ανθρώπους, μουσικές, συναισθήματα που σε έχουν αγγίξει πολλά χρόνια πριν γίνεσαι τώρα πιο σοφός, τότε το τίμημα είναι μεγάλο, πολύ μεγάλο.

[evolution revolution love]