Τι άλλο φοβάσαι;

Ψάχνω, λοιπόν, ό,τι φοβάσαι για να γίνω
Γίνομαι τάφος αντάρτη στο Ιράκ και μοιρολόι στη Παλαιστίνη,
τυφλός στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη·
πεινασμένος ιθαγενής στο Μεξικό,
χίλιες επεξηγήσεις για το φόβο σου στο λεξικό,
μοναχός στο Θιβέτ κι aboriginal στην Αυστραλία,
τζαμί καμένο από φασίστες στην Ιταλία·
εθελοντής γιατρός απ την Αβάνα
και παιδί στην Τεχεράνη απ' ανύπαντρη μάνα·
νεκρός κι άταφος δάσκαλος στη Σομαλία,
κυνηγημένος τούρκος συγγραφέας στη Γαλλία,
εργάτης στα πετρέλαια στη Βενεζουέλα
και στο Μπέλφαστ μια ματωμένη φανέλα·
βραζιλιάνος με 8 σφαίρες στο κεφάλι στο Λονδίνο
- τι άλλο φοβάσαι, πες μου, και θα γίνω.
Εγώ που κάνω όνειρα κι έχω πολλά ωραία να χάσω
κάνω και την αρχή δε γουστάρω να ησυχάσω.

[active member -  τι άλλο φοβάσαι;]

People of Egypt

Two thousand years ago, a Roman Senator suggested that all slaves wear white armbands to better identify them.

"No," said a wiser Senator. "If they see how many of them there are, they may revolt."

Ένα άστρο τρέχει αφηνιασμένα στο διάστημα

Το μπλε άστρο κοντά στο κέντρο αυτής της εικόνας είναι το άστρο Ζήτα Οφιούχου. Όταν παρατηρείται στο ορατό φως εμφανίζεται ως ένα σχετικά αμυδρό κόκκινο αστέρι που περιβάλλεται από άλλα εξασθενημένα αστέρια χωρίς καθόλου σκόνη. Ωστόσο, σε αυτή την υπέρυθρη εικόνα που τραβήχτηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE της NASA, αναδύεται μια εντελώς διαφορετική άποψη. Το Ζήτα Οφιούχου είναι πραγματικά ένα ζεστό, φωτεινό μπλε αστέρι με μεγάλη μάζα, που κινείται αφηνιασμένα μέσα σε ένα μεγάλο νέφος διαστρικής σκόνης και αερίου.

(Αναδημοσίευση από το physics4u).

Το ερώτημα είναι αν τρέχει για να ξεφύγει από κάτι ή αν απλώς το γουστάρει και το κάνει...

Άνθρωπος

-Τι νέο έχεις να δώσεις; Τι πρωτοποριακό ετοιμάζεις που θα τραντάξει συθέμελα τον κόσμο; Ποια είναι η καινοτομία σου;

-Τίποτα, καμία, όλα έχουν ειπωθεί. Δεν θέλω να τραντάξω τον κόσμο, να περάσω, θέλω, χωρίς θόρυβο τα χρόνια που μου χαρίστηκαν. Και να είμαι Άνθρωπος μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Συναδελφικότητα

Κάποιοι άνθρωποι πραγματικά έχουν απίστευτα κόμπλεξ. Και είναι και ηλίθιοι. Το καλό είναι ότι νομίζουν πως είναι σπουδαίοι. Το καλύτερο όμως είναι ότι βαθιά μέσα τους ξέρουν ότι δεν είναι... Και έτσι εμφανίζονται τα κόμπλεξ.

Οι νέοι Thundercats!

Κυκλοφόρησε εικόνα με τους νέους thundercats από τη σειρά της Warner που θ' αρχίσει να προβάλλεται μέσα στο 2011. Τη σχεδίαση έχει αναλάβει το ιαπωνικό Studio4°C (δημιουργοί του υπέροχου Animatrix).

Από τη θολή εικόνα φαίνεται ότι προσπάθησαν να εκμοντερνίσουν τους χαρακτήρες με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Ο Πάνθρο έγινε φαλακρός με φαβορίτες(!), η Τσιτάρα έκανε πλαστική στήθους κι έχασε μερικά κιλά (χμ, ωραίο πρότυπο για τα κοριτσάκια...), ο Λάιονο είναι σαν παιδάκι που ξέφυγε από το Dragonball και ο Τίγκρα... εντάξει αυτός καλός φαίνεται (αν και πάλι προτιμώ τον παλιό).

Περιμένω να δω μερικά επεισόδια της σειράς για να κρίνω το ριμέικ αλλά ο επανασχεδιασμός των χαρακτήρων δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε. Παρεμπιπτόντως είναι το (original) Thundercats η καλύτερη σειρά κινουμένων σχεδίων; Τώρα που σκέφτομαι πολύ πιθανόν να είναι...
(νοσταλγία mode: on).

Ducati Monster 1100 EVO

H Ducati κατασκευάζει τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες. Τέλος. Αυτό το Μonster μ' έχει στοιχειώσει από το 1993 που βγήκε το πρώτο στη παραγωγή. Πάντα το φανταζόμουν ως τη δεύτερη μοτοσυκλέτα μου που θα την οδηγώ μόνος σε ορεινούς, ηλιόλουστους δρόμους τα σαββατοκύριακα. Κρίνοντας από τις τωρινές οικονομικές/επαγγελματικές μου συνθήκες, ποτέ δεν θα γίνει αυτό. Κρίμα. Ας δω τώρα κανένα βίντεο της στο YouTube για να μου περάσει. Πάντα μου περνάει... αλλά πάντα μου ξανάρχεται και ποτέ δεν με αφήνει να ησυχάσω αυτό το όνειρο.

Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι

[κλεμμένο ποδήλατο]

Η Ελλάδα τη νύχτα από το διάστημα

"Η γη της Ελλάδας κατά τη διάρκεια μια καθαρής νύχτας σε ένα πέρασμα πάνω από την Ευρώπη. Η Αθήνα λάμπει μέσα στη θάλασσα της Μεσογείου. Είναι ένα πολύ σουρεαλιστικό συναίσθημα το να βλέπεις την ομορφιά αυτής της αρχαίας γης από το διάστημα." 

Τάδε έφη αστροναύτης Wheelock (Photo: NASA, 4/9/2010). 

Η ομορφιά είναι ακόμη γύρω μας αγαπητέ αστροναύτη Wheelock, όσο και αν προσπαθούμε να τη καταστρέψουμε. Και η αλήθεια είναι πάντα γύρω μας, μέσα μας, στο κεφάλι μας σαν εθιστική μελωδία που δεν μπορείς να σταματήσεις να σιγοτραγουδάς όσο πολύβοος κι αν είναι ο δρόμος σου. Το θέμα είναι τη καταλάβουμε γρήγορα πριν σπαταλήσουμε τα χρόνια μας κυνηγώντας τ' ανούσια, τα είδωλα.

Είναι στιγμές που νιώθω πως η ζωή είναι τόσο μεγαλοπρεπής, τόσο απλή.

[αρτέμης (α/ε) - καθ' ημάς / αιμορροούσα]

Tricky

Χθες ήταν βραδιά "Κομνηνός στον Off Radio". Είχε αφιέρωμα στον Tricky το οποίο απόλαυσα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, κλειστά φώτα & οθόνες και με το φως της πανσελήνου να ρίχνει το γκρίζο της στο δωμάτιο. Ιδανικές συνθήκες για Tricky με άλλα λόγια.

Πρώην μέλος των Massive Attack, ο Tricky ακολούθησε τα δικά του σκοτεινά και υπνωτικά μονοπάτια στη trip hop μουσική παρουσιάζοντας αξιόλογους δίσκους που ξεχώρισαν. Τουλάχιστον σε μένα ο ήχος του ήταν ξεχωριστός και αυτό το θυμήθηκα χθες με αφορμή το αφιέρωμα. Aν είχα ταλέντο στη μουσική o ήχος μου θα ήταν σίγουρα σαν αυτός των Massive Atttack και του Tricky.

Όλα αυτά στις αρχές της δεκαετίας που μόλις μας τέλειωσε. Έχω χρόνια ν'ακούσω άλμπουμ του. Φυσικά σήμερα θα "κατεβάσω" τη δισκογραφία του. Χθες, όμως, στεναχωρήθηκα που είχα "ξεχάσει" τον Tricky και το νεανικό μου πάθος για τη μουσική του. Έχει περάσει τόσος πολύ καιρός; Αναλίσκομαι σε τόσα άλλα πράγματα που ξεχνώ τις βασικές επιρροές -όπως είναι η μουσική- που διαμόρφωσαν την αισθητική και τον χαρακτήρα μου;

Ο Carlos Ruiz Zafon γράφει στο βιβλίο του "Η σκιά του ανέμου" (το οποίο διαβάζω τώρα και το συστήνω ανεπιφύλαχτα): "...ενώ ο κόσμος που παλλόταν απέξω από αυτούς τους τοίχους έχανε τη μνήμη χωρίς να το αντιλαμβάνεται, μέρα με τη μέρα, νιώθοντας τόσο πιο σοφός όσο πιο πολλά ξεχνούσε."  Αν  ξεχνώντας ανθρώπους, μουσικές, συναισθήματα που σε έχουν αγγίξει πολλά χρόνια πριν γίνεσαι τώρα πιο σοφός, τότε το τίμημα είναι μεγάλο, πολύ μεγάλο.

[evolution revolution love]

Fairy tales

Αλήθεια.

Κλάσμα

- Ελένη, αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει, δεν άλλαξε ποτέ του. Τα ίδια σαρκοβόρα είμαστε από την εποχή των σπηλαίων.

- Δεν προσπαθώ ν' αλλάξω τον κόσμο Κ., τον εαυτό μου προσπαθώ ν' αλλάξω, τον εαυτό μου προσπαθώ να κάνω καλύτερο. Αν το κάνεις κι εσύ, ο κόσμος θ' αλλάξει λίγο, ήδη θα γίνει κατά 2/6.894.000.000 καλύτερος. Αξίζει, δεν νομίζεις;

Sharp blades

...ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω.

Friday's loop

Ο ήλιος της Παρασκευής είναι διαφορετικός. Το έχετε προσέξει; Ειδικά ο χειμωνιάτικος ήλιος της Παρασκευής. Να είναι το Σ/Κ που έρχεται; Η ανάγκη για φραπεδοφιλοσοφίες και ποίηση του δρόμου αμέσως μόλις τελειώνει το "καθήκον" (ήσουν καλό ρομποτάκι και σήμερα); Να είναι το γεγονός ότι τα πράγματα δεν τα βλέπεις όπως είναι αλλά όπως είσαι εσύ; Να είναι όλα αυτά; Δεν ξέρω.

[βάλε μουσική]

Από τις 19:00 το γράφω αυτό το ποστ. Και το σβήνω. Και το ξαναγράφω. Σε ένα αιώνιο loop. Όλο ξεκινάει να γίνει κάτι και τελικά καταλήγει να είναι κάτι άλλο. Κάπως έτσι είναι κι αυτό το παράξενο απόγευμα του Ιανουαρίου στη μικρή επαρχιακή πόλη που η ζωή συνεχίζει να κυλά παρά τις προσπάθειες μας να την εξαφανίσουμε. 

Είναι στιγμές που περπατώ στο κέντρο της πόλης και παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Όχι από κουτσομπολίστικη περιέργεια αλλά από ενδιαφέρον. Σαν να παρακολουθώ ένα πείραμα. Φαντάζομαι συννεφάκια πάω από τα κεφάλια τους (όπως στα κόμικ) και μέσα βάζω αυτά που υποθέτω πως σκέφτονται. Άραγε να έχω πέσει ποτέ μέσα; 

Τα λέμε.

What?

Πες μου.

I robot

Ήσουν καλό ρομποτάκι σήμερα;

Ήμουν, ήμουν...

Ectopiary

Εξαιρετικό web comic. Κλικ στην εικόνα για να το διαβάσετε όλο. Αξίζει.

ΠΑΟ - Άρης 1-0: Βελτίωση

Ίσως να είμαι απλώς αισιόδοξος αλλά βλέπω κάτι παραπάνω από μίνι τη βελτίωση του ΠΑΟ. Φαίνεται να έχει μπει ένα σχέδιο, άσχετα αν ακόμη δεν μπορούν να ανταποκριθούν οι παίκτες άμεσα και 100% σε αυτό. Βλέπω τον Λέτο και Γκοβού ν' αρχίζουν να κάνουν αυτά για τα οποία αγοράστηκαν έστω και σε μικρό ποσοστό για την ώρα. Όχι δεν με "μάγεψε" ο ΠΑΟ αλλά αν τους αφήσουν να δουλέψουν (παράγοντες, δημοσιογράφοι και "επαγγελματίες" οπαδοί) νομίζω ότι κάτι καλό θα βγει στο τέλος.

(Το παραπάνω κείμενο είναι σχόλιο που έκανα στο πολύ καλό πράσινο μπλογκ gatti, κλικ στην εικόνα για να διαβάσετε το αρχικό κείμενο)

Αθέτηση συμφωνίας

Ήταν πεσμένος στο πεδίο της μάχης και τερατώδη ορκ και γκόπλιν έτρεχαν δίπλα του, πάνω του. Η ήττα και η παραίτηση τον σκέπαζαν σαν πρωινή ομίχλη. Τότε οι έξι μάγοι -που τον παρακολουθούσαν από τότε που γεννήθηκε- του έκαναν μια προσφορά. Τη ζωή του για τις υπηρεσίες του. Πέρασαν χρόνια και βρισκόταν υπό τις διαταγές τους. Τις ακολουθούσε πιστά. Είχε σώσει τη ζωή του αλλά είχε χάσει τη ψυχή του. Τώρα αυτό που του έμενε ήταν να στοιχηματίσει τη ζωή του για να ξανακερδίσει τη ψυχή του. Άνοιξε το μικρό φυλαχτό που είχε πάνω την εικόνα της. Αυτή η κίνηση του ήταν αθέτηση του όρου του συμβολαίου. Ο όρκος που είχε δώσει στους μάγους έσπασε. Δεν έπρεπε να τη θυμάται. Έβγαλε το σπαθί του καθώς ένιωθε την απόκοσμη παρουσία τους πίσω του. Μια ενέργεια ενστικτώδη αλλά και περιττή. Έσφιξε το φυλαχτό στη γροθιά του. Θα τη συναντούσε ξανά είτε σε αυτόν είτε σε κάποιον άλλο κόσμο.

Αφεντικό του εαυτού μου

Είναι καλή εποχή για να ξεκινήσεις τη δικιά σου δουλειά; Η προφανής απάντηση είναι όχι. Σκέφτομαι, όμως, ότι ποτέ δεν θα είναι. Αυτές οι ιδανικές συνθήκες για ένα start up νομίζω είναι μια ουτοπία. Πάντοτε κάτι θα συμβαίνει. Βέβαια η οικονομική κρίση που βιώνουμε είναι μεγάλων διαστάσεων.

Δεν ξέρω πια είναι η σωστή απάντηση. Σκέφτομαι όμως ότι ο κύκλος μου στη δουλειά που είμαι τώρα μάλλον κλείνει. Το μόνο που με κρατάει εκεί είναι η σιγουριά του ταπεινού μου μισθού. Το να ζητώ ενδιαφέρουσα δουλειά το 2011 εν μέσω κρίσης είναι μια υπερβολή; Το να ζητώ να είμαι αφεντικό του εαυτού μου και να πραγματοποιήσω τα ενθουσιώδη σχέδια που κατάστρωνα στο φοιτητικό μου σπίτι είναι μάταιος κόπος; Να κάτσω στ' αυγά μου και να ευχαριστώ το Θεό που έχω χρήματα που εξασφαλίζουν το φαγητό μου; Την επιβίωση μου.

Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς λέει το παλιό κλισέ αλλά η οικονομική καταστροφή σε περίπτωση αποτυχίας στιγματίζει ζωές. Αφορμή γι' αυτές τις σκέψεις στάθηκε το νέο ότι μια νεαρή φίλη, αφού απηύδησε με τις δουλειές που έβρισκε, άνοιξε κατάστημα με χειροποίητα κοσμήματα που δημιουργεί η ίδια. Προσπάθησε να πάρει κι επιδότηση αλλά δεν εγκρίθηκε. Μεγάλο βήμα. Μπράβο της. Ελπίζω να πετύχει.

Ίσως το 2011 να είναι μια κομβική χρονιά για μένα. Η ηλικία μου (31) είναι τέτοια που ίσως να πρέπει να πάρω κάποιες αποφάσεις. Κάποια πράγματα πρέπει να μπουν σε νέα μονοπάτια. Ένα από αυτά είναι και η δουλειά μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου σε 10-15 χρόνια να είμαι στην ίδια δουλειά. Θα είναι στασιμότητα.

Στη ταινία The Social network ο πρύτανης του πανεπιστημίου λέει σε κάποια στιγμή σε φοιτητές: Μην ψάχνετε για δουλειά, φτιάξτε εσείς τη δουλειά σας.

Ducati Hypermotard 796

This is happiness.

Όχι στη γη

Διάβασα, έμαθα, έγραψα και δεν πατούσα στη γη για να μην τρομάζω τα πουλιά.

Salonica still rocks

Τη πρωτοχρονιά βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη. Γκρίζα, συννεφιασμένη, υγρή, ατμοσφαιρική, κινηματογραφική. Όπως την άφησα πριν χρόνια όταν τέλειωσα τις σπουδές μου. Μοιάζει όμως να θέλει ν' αλλάξει. Μοιάζει να προσπαθούν να την αλλάξουν. Μοιάζει ν' αναγκάζεται ν' αλλάξει. Ήρθαν καιροί δύσκολοι κι άγριοι.

Βέβαια ποτέ δεν ήταν μια όμορφη πόλη ή ερωτική όπως την αποκαλούν χαχανίζοντας κυρίως οι Αθηναίοι, μάλλον από ενοχές. Το χρήμα σ' αυτούς, ο... ερωτισμός στη "Νύμφη του Θερμαϊκού" (άλλο ένα ξεθωριασμένο κλισέ). Είναι μια άσχημη πόλη. Ή ακόμη χειρότερα, αρχιτεκτονικά, είναι σαν κάθε άλλη νεοελληνική πόλη. Είναι άσχημη όπως "άσχημη" είναι και η φωνή του Γ. Αγγελάκα. Σε παρασύρει όμως σε μια μέθη, δημιουργεί αλλεπάλληλες μικρο-εκρήξεις στους νευρώνες του μυαλού σου που σε προκαλεί την αγαπήσεις.

Όλα τα παραπάνω είναι φιλτραρισμένα από τις προσωπικές μου -φοιτητικές- μνήμες. Όλα είναι αρωματισμένα από τους ανθρώπους που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας και περπατήσαμε μαζί από τότε. Γιατί κυρίως μια πόλη είναι οι άνθρωποι της και μετά τα εντυπωσιακά κτίρια, οι μεγάλες πλατείες και οι ονειροπαρμένες θάλασσες της.

Οι τρεις μέρες που πέρασα στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ όμορφες. Αυτό οφείλεται στη Μαρία που πήρε το ρόλο του οδηγού και μας παρέσυρε σε ζεστά στέκια, στην Ελένη που μας φιλοξένησε και φυσικά στην Ε. που χωρίς αυτή οι στιγμές μου θα παρέμεναν ασπρόμαυρες. 

2011

Μια νέα χρονιά αρχίζει, ώρα να κάνουμε νέα όνειρα που (δεν) θα πραγματοποιήσουμε τη νέα χρόνια. Δεν έχει τελικά σημασία αν θα πραγματοποιηθούν όλα, σημασία έχει να ονειρευτείς. Μετά θα τον βρεις τον δρόμο σου. Α, και που είσαι... κάνε μεγάλα όνειρα για να μην τα χάνεις κάθε λίγο.

original photo by moto magazine