Ήταν Παρασκευή απόγευμα κι έβρεχε. Ο Κ. γυρνούσε κουρασμένος από τη δουλειά. Περπατούσε στους δρόμους της μικρής επαρχιακής πόλης προσπαθώντας ν' αδειάσει το μυαλό του. Ήταν δύσκολο να το καταφέρει, είχε καιρό να το καθαρίσει και είχε γεμίσει σκουπίδια και σκόνη. Συνειδητοποίησε ότι κάποιος τον ακολουθούσε. Γύρισε απότομα και είδε ένα μαύρο σκύλο με λευκά φτερά να στέκεται πίσω του. Έμοιαζε αδέσποτος. Το τελευταίο που χρειαζόταν ήταν ένα κατοικίδιο και μάλιστα ένα σκύλος με φτερά στη πλάτη του.
Έκανε απότομες κινήσεις και χτύπησε δυνατά τα πόδια του για να τον τρομάξει. Ο σκύλος καθόταν ακίνητος και τον κοιτούσε στα μάτια με το απορημένο βλέμμα που έχουν τα ζώα όταν δεν κατανοούν τη παράνοια των ανθρώπων. Ο Κ. άρχισε να τρέχει για να ξεφύγει από το παράξενο ζώο. Έστριβε απότομα σε δρομάκια που δεν είχε ξαναπάει, ανέβαινε και κατέβαινε σκάλες που δεν είχε δει ποτέ πριν μέχρι που χώθηκε βαθιά μέσα στη γκρίζα ψυχή της πόλης.
Στη σκοτεινή γωνία είδε πολύχρωμα φώτα να βγαίνουν από ένα παράθυρο. Πλησίασε. Ήταν ένα μπαρ. Μέσα από το παλιό βρώμικο παράθυρο έβλεπε τους θαμώνες. Λευκοί άγγελοι και κόκκινοι δαίμονες έπιναν μπύρες παρέα ενώ έβλεπαν το ΠΑΟ - Καβάλα. Ένας από τους δαίμονες, μάλιστα, φορούσε τη φανέλα του Βύντρα. Ένας δράκος στη γωνία διάβαζε το Hobbit του Τόλκιν αλλά δεν φαινόταν να του αρέσει, αντιθέτως απολάμβανε τη ζεστή σοκολάτα που άχνιζε μπροστά του. Πιο πέρα η φίλη του η Έλλη, που μόλις είχε γυρίσει από το ταξίδι της, έπινε ρακόμελα με έναν εξωγήινο. Σε ένα άλλο τραπέζι ο Κιούμπρικ με τον Αξελό διάβαζαν κόμικ ενώ έπιναν το κρασί τους. Πίσω από το μπαρ δύο ξωτικά ετοίμαζαν ποτά με αέρινες κινήσεις. Στο βάθος τα Διάφανα Κρίνα κούρδιζαν τα όργανα τους ενώ ο Μάνος Χατζιδάκις ανανέωνε στο status του στο Facebook χρησιμοποιώντας ένα iPad.
O K, προχώρησε προς τη πόρτα. MacLaren's Pub έγραφε η μεγάλη πράσινη πινακίδα ενώ στο χαλάκι της εισόδου αναπαυόταν ο μαύρος σκύλος με τα φτερά. Πέρασε από πάνω του χωρίς να φαίνεται να χαλάει τη βολή του σκύλου ο οποίος δεν του έδωσε τη παραμικρή σημασία. Άνοιξε και μπήκε. Αρώματα λουλουδιών και ζεστές μελωδίες τον πλημμύρισαν.
Είχαν περάσει δύο μέρες στη δουλειά και ο Κ. δεν είχε εμφανιστεί. Ο προϊστάμενος ήταν έξω φρενών και αποφασισμένος να τον απολύσει (ούτως ή άλλως ήταν αναλώσιμος), μόλις κατάφερνε να έρθει σε επαφή μαζί του. Το κινητό του Κ. ήταν νεκρό ενώ, ο αχάριστος, δεν απαντούσε ούτε στα e-mail που του είχε στείλει.
[Photo by Zephyrance]