Σήμερα στη δουλειά αποφάσισα να βάλω ν' ακούω κάποιο ραδιοσταθμό που παίζει μόνο ελληνική έντεχνη ή ροκ μουσική και ν' αφήσω -για μια μέρα- τον αγαπημένο μου off radio. Δοκίμασα διάφορους ραδιοσταθμούς. Από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, ιντερνετικούς αλλά δεν κατάφερα να συνεχίσω να τους ακούω μετά από 2-3 τραγούδια. Η μουσική που έπαιζαν μου φαινόταν τόσο βαρετή, στείρα, χωρίς φαντασία. Και να σκεφτεί κανείς ότι στο παρελθόν άκουγα πολύ έντεχνη μουσική.
Κάτι άλλο που με βάζει σε σκέψεις για τη ποιότητα της έντεχνης μουσικής είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι ούτε ένα από τα τραγούδια που έπαιξαν τα παραπάνω ραδιόφωνα. Δεν μου αρέσει να το παίζω κριτής των πάντων αλλά πραγματικά μου είναι δύσκολο να θυμηθώ ένα έντεχνο/ροκ τραγούδι που να γούσταρα τον τελευταίο καιρό. Ήταν πολλά που μου φάνηκαν συμπαθητικά αλλά έχω την εντύπωση πως η σκηνή έχει βαλτώσει κάπου στα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις, όπως είναι π.χ. ο Μάλαμας, αλλά όλο και λιγοστεύουν...
Εδώ θα πρέπει να κάνω έναν διαχωρισμό που αφορά την αγγλόφωνη ελληνική ποπ ροκ σκηνή που φαίνεται να έχει ανθήσει τα τελευταία χρόνια και στην οποία σκηνή βρίσκει κανείς διαμαντάκια πολύ συχνά. Monika, Film, Lolek, Raining Pleasure, Matisse και πολλά άλλα παιδιά αποδεικνύουν πως η καλή ελληνική μουσική είναι πια αλλού και ίσως να μιλάει αγγλικά.
Ίσως ν' άλλαξε η μουσική, ίσως ν' άλλαξα εγώ. Δεν ξέρω τι από τα δύο συμβαίνει αλλά ας επιστρέψουμε πάλι στον Off Radio που παίζει όμορφες μουσικές (πάντα ήθελα να γράψω αυτή φράση :-).