Ο καθηγητής των οικονομικών επιστημών Κώστας Αλεξανδράκης γράφει στο μπλογκ Αναμόρφωση:
"Μεγάλωσα στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1980. Καθώς από μικρός ταξίδευα στο εξωτερικό δεν άργησα να διαπιστώσω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στην πατρίδα μου. Δε μπορούσα να δεχτώ ότι το να αγοράζει το κράτος με τα λεφτά των φορολογούμενων πορτοκάλια για να τα θάβει στις χωματερές ήταν λογικό. Με ενοχλούσε να βλέπω ανθρώπους που κατείχαν θέσεις δημοσίων λειτουργών να βρίσκονται ξαφνικά με κότερα και πολυτελή εξοχικά. Συμπέρανα ότι ο κρατικός τομέας στην Ελλάδα είχε υπερβεί τις αρμοδιότητές του.[...] [...] Για τους νεοφιλελεύθερους ο περιορισμός του κράτους αποτελεί αυτοσκοπό. Η μορφή της κοινωνικής οργάνωσης οφείλει να υπηρετεί μια ιδέα, αυτήν της ελευθερίας δράσης. Τα δεδομένα και η επιστήμη στρατεύονται για να αποδείξουν ότι κάθε αφαίρεση αρμοδιότητας από το κράτος είναι προς το συμφέρον των πολιτών, και όταν αυτό δεν είναι εφικτό με θεμιτά μέσα (όπως π.χ. αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι πρέπει να καταργήσουμε τις Κεντρικές Τράπεζες), επιστρατεύεται η διαστρέβλωση [...]"
Παρέθεσα δύο μικρά αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του κου Αλεξανδράκη που βρίσκεται εδώ και προτείνω να το διαβάσετε.
Ποτέ δεν μπόρεσα να προσδιορίσω να τις πολιτικές μου πεποιθήσεις απόλυτα, σύμφωνα με τα κριτήρια που οι ιστορικές συγκυρίες έχουν επιβάλει (φιλελευθερισμός - σοσιαλισμός - κομουνισμός). Πιστεύω ότι η τυφλή υπακοή σε ένα σύστημα ιδεών είναι λάθος. Όπως αναφέρει και ο συγγραφέας του συγκεκριμένου κειμένου: "οι ιδέες που αφορούν την κοινωνική οργάνωση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσα που βοηθούν τον άνθρωπο να λύσει το πρόβλημα της επιβίωσης.". Η οικονομική δομή της κοινωνίας οφείλει να είναι δυναμική, ν' αλλάζει σύμφωνα με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου ώστε να εξυπηρετεί όσο το δυνατόν καλύτερα τη προσπάθεια επίτευξης του ενός και μοναδικού στόχου της, που είναι η ευημερία των μελών της.