Το "φάντασμα από το παρελθόν" πέρασε από μπροστά του αλλά έκανε πως δεν τον είδε. Ίσως πραγματικά δεν τον είδε. Πιθανόν κι αυτός είχε δημιουργήσει έναν μικρόκοσμο όπου ο ίδιος ήταν το κέντρο και όλα περιστρέφονταν γύρω του. Άλλος όμως ήταν ο σκοπό του ταξιδιού του. Είχε έρθει για εκείνη. Αναζητούσε το ξωτικό που είχε ταράξει τα νερά του τέλματος εντός του. Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στο μυαλό του από τη στιγμή που την είχε δει τελευταία φορά κάτω από το ασημένιο φως του φεγγαριού. Από τη στιγμή που τον περικύκλωσε η γητειά της. Όλο αυτό το διάστημα σκεφτόταν τι είχε συμβεί. Γιατί τη συγκεκριμένη στιγμή το πρόσωπο της εισέβαλε στις σκέψεις του και τις κατέλαβε; Γιατί ο ίδιος επέτρεψε κάτι τέτοιο να συμβεί εκείνο το βράδυ; Είχε νιώσει τη θέρμη της παρουσίας της κι άλλες φορές αλλά μόνο τότε σταμάτησε για λίγο ο χρόνος το αιώνιο περίπατο του, μόνο τότε ένιωσε να τον τυλίγει η αύρα της. Ήθελε να την ξαναδεί. Αυτή ήταν η ώθηση που τον έσπρωξε μέχρι εδώ στην εσχατιά του κόσμου. Δυστυχώς όμως απόψε δεν είχε φεγγάρι κανένα.
(εικόνα: Jason Chan)