Μια απόρρητη μαγνητοταινία της δεκαετίας του 50 και τα απροσδόκητα γεγονότα που πυροδοτεί αναστατώνουν τον κόσμο του Πέτρου Αλεξίου, έμπειρου κρυπταναλυτή της ΕΥΠ, και σηματοδοτούν την αφετηρία της δραματικής του πορείας προς τη γνώση και την αλήθεια.
Αναζητώντας τον μυστηριώδη άγνωστο που του γνέφει από το παρελθόν, ο Πέτρος νιώθει την πραγματικότητα να υποχωρεί σε κάθε του βήμα, ανατρέποντας όλα τα αυτονόητα της ζωής του. Συγκλονισμένος από τη σύγκρουσή του με το ανεξήγητο διεκδικεί με πάθος την καθημερινότητα, αλλά ο δρόμος της επιστροφής του στο οικείο και το γνωστό έχει κλείσει οριστικά. Δίχως άλλη επιλογή, θα πρέπει να αφουγκραστεί και να αποκωδικοποιήσει τον ψίθυρο αρχέγονων μυστηρίων για να ολοκληρώσει το πέρασμά του στην αντίπερα όχθη.Tο δεύτερο μυθιστόρημα του Λεωνίδα Χατζηνικολάου ανήκει στη κατηγορία που έκανε διάσημη ο "Κώδικας Νταβίντσι". Αρχαία κρυμμένα μυστικά που είναι ικανά ν' αλλάξουν την ιστορία της ανθρωπότητας αποκαλύπτονται τυχαία σε έναν κατώτερο υπάλληλο της ΕΥΠ. Διάβασα το βιβλίο με πολλές διακοπές λόγω έλλειψης χρόνου και ίσως το σχόλιο μου να μην είναι ορθό αλλά μου φάνηκε κάπως ασύνδετο. Μηδενική είναι η ανάπτυξη των χαρακτήρων και το κλείσιμο της ιστορίας μου έδωσε την εντύπωση πως ήταν βεβιασμένο.
Δεν είναι κακό βιβλίο. Είχε, όμως, τις προϋποθέσεις να γίνει ένα πολύ καλό βιβλίο. Η ιστορία που διαπραγματεύεται είναι πολύ ενδιαφέρουσα, έχει όλα τα καλά συστατικά ενός μυστηρίου συνωμοσιολογίας σε (αρχαία) ελληνική απόχρωση, κάπου όμως στην εκτέλεση χάλασε λίγο η συνταγή.