Μετά από μια κακή μέρα στη δουλειά και μια χειρότερη που αναμένεται αύριο, το ό,τι κάθομαι επί μια ώρα σχεδόν και διαβάζω ένα μπλογκ που δημοσιεύει artwork και νέα από τα κόμικ της DC τι σημαίνει;
Α. Παραίτηση - αποφυγή της πραγματικότητας - αδιαφορία.
Β. Ορθός ορισμός προτεραιοτήτων, σιγά που θα αφήνω τη δουλειά να μου γαμάει τη μέρα.
Γ. Παλιμπαιδισμός.
Δ. Τα κόμικ είναι αγχολυτικά.
Ε. Όλα τα παραπάνω.
Τον τελευταίο καιρό με δυσκολία ανοίγω τον υπολογιστή λόγω μάλλον κορεσμού-overdose των προηγούμενων μηνών. Προσπάθησα χθες το βράδυ να ποστάρω με το κινητό αλλά μόνο τον χρόνο μου έχασα τελικά. Δεν είχα πρόβλημα σύνδεσης ή κάτι τεχνικό αλλά όταν έχεις συνηθίσει την άπλα των 19 ιντσών και την ευρυχωρία του πλήρους πληκτρολογίου, νιώθεις ασφυκτικά στη λιλιπούτεια οθόνη των 2.2 ιντσών και στα 12 πλήκτρα του κινητού που πρέπει να πατήσεις το καθένα 435 φορές για να πετύχεις το γράμμα που θέλεις.
Αναρωτιέμαι αν ένα smartphone με οθόνη αφής 3 ιντσών θα ήταν ικανοποιητική λύση. Δεν έχω διαβάσει όμως και τα καλύτερα για τα εικονικά πληκτρολόγια. Ένα iPad ίσως; Εντάξει δεν μου περισσεύουν 600 ευρώ για κάτι που δεν έχει multitasking. Ένα netbook μήπως; Αξίζει να πάρεις ένα netbook μόνο και μόνο για ποστάρεις από το κρεβάτι γιατί βαριέσαι να καθίσεις στο γραφείο και να ανοίξεις το pc; Δεν ξέρω.
Τέλος πάντων, προς το παρόν, θα μείνουν τα πράγματα ως έχουν (αναγκαστικά - no money, no honey).