Τον τελευταίο καιρό σχεδόν όλα μου πάνε στραβά. Πραγματικά δεν ξέρω τι φταίει; Λες και με έχουν καταραστεί. Μήπως με μάτιασαν; Ναι, ξέρω σου δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ανακούφισης το να πιστεύεις ότι φταίει μια ανώτερη δύναμη, κάτι το μεταφυσικό και όχι εσύ ο ίδιος, για τα χάλια της ζωής σου αλλά έτσι νιώθω... Και αυτή η γκαντεμιά μού έχει σπάσει τα νεύρα. Εντάξει έχω κάνει λάθη κι εγώ αλλά και στο παρελθόν έκανα λάθη και δεν δημιουργούνταν αυτό το χάος κι η μαυρίλα...
Το μόνο που με σώζει είναι η λέξη "σχεδόν" στη πρώτη πρόταση αυτού του αόριστου ποστ. Γιατί και σε αυτή τη καταχνιά μια ακτίνα φωτός κατάφερε να περάσει και άρχισε να δυναμώνει και να γίνεται αστέρας. Και τα βράδια, τα ξωτικά αρχίζουν πάλι τον ξέφρενο χορό τους στον καμένο μου εγκέφαλο...
Υ.Γ.: Μήπως το σύμπαν προσπαθεί να εξισορροπήσει τη λάμψη της απρόσμενης χαράς μου με το να με ρίχνει στο σκοτάδι;