Πέρασαν 3 αγωνιστικές και μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Με το Αιγάλεω ο ΠΑΟ δεν έπαιξε καλό ποδόσφαιρο αλλά κέρδισε με προσωπικές ενέργειες παικτών (Σαλπιγγίδης). Με τον Ιωνικό έπαιξε το ίδιο άσχημα όπως και την πρώτη αγωνιστική με τη διαφορά ότι δεν του βγήκαν οι φάσεις και η άμυνα ήταν αλλού και όχι στο γήπεδο. Με την Ξάνθη πάλι ήταν κακός όμως κατάφερα (με κόπο είναι αλήθεια) να βρω κάποια ψήγματα βελτίωσης. Κατά αρχάς έστρωσε κάπως η άμυνα. Παραμένει κακή αλλά τουλάχιστον βλέπεις μια υποτυπώδη οργάνωση. Με ικανοποίησε και ο Ίβανσιτς. Καλές οι εκτελέσεις του στα στημένα και προσπάθησε να οργανώσει από αριστερά το παιχνίδι. Ο Ιγκόρ ως πότε θα μας ταλαιπωρεί. Αν και τον συμπαθώ πολύ είναι αλήθεια ότι δείχνει να βαριέται να παίξει.
Η ουσία είναι ότι πάλι κυνηγάμε τον ΟΣΦΠ ο οποίος δείχνει μεγάλη σιγουριά στο παιχνίδι του. Το αντίθετο δηλαδή του ΠΑΟ. Σε κάθε ευκαιρία οι παίκτες του τριφυλλιού επιδεικνύουν την ανασφάλεια που τους διακατέχει και τώρα που πάλι είναι πίσω στη βαθμολογία αυτό το αίσθημα είναι ακόμη πιο έντονο. Κρίμα γιατί είναι καλοί ποδοσφαιριστές…