Κάποιες μέρες δεν αισθάνεστε ότι όλα πάνε στραβά; Η χθεσινή μέρα για μένα ήταν μια από αυτές. Ωραία μπήκε το φθινόπωρο… Δεν έχει σημασία να αναφέρω πια γεγονότα με οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα (όπως π.χ. ότι ανάμεσα στα άλλα είχα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο). Σου συμβαίνουν κακοτοπιές που υπό άλλες συνθήκες ίσως να μην σε επηρεάζουν τόσο έντονα. Σε συγκεκριμένες στιγμές όμως όλα σου φαίνονται βουνό. Φτάνει μια σπίθα, μια μικρή ατυχία να σε οδηγήσει σε καταστροφική φωτιά, σε γενικεύσεις και συμπεράσματα για το πόσο έχει τελματώσει η ζωή σου, για τα όνειρα σου που σε προσπέρασαν. Ήταν άραγε ανάδρομος ο Ερμής χθες και συνέβη αυτό; (Δεν νομίζω γιατί δεν είμαι τόσο ανόητος ώστε να πιστεύω στα άστρα). Είχε απλά ο οργανισμός μου ανάγκη από μια ισχυρή δόση κατάθλιψης; Ίσως. Καλά όχι ότι σήμερα είναι καλύτερα αλλά τουλάχιστον δεν υπάρχει αυτό το feeling (που λένε και στο χωριό μου).
Υ.Γ. Τελικά το blog λειτουργεί και ψυχαναλυτικά… (τα κάνει όλα και συμφέρει!)