Εφημερίδες εν έτει 2025

Ξεκίνησα να αγοράζω εφημερίδες όταν ήμουν ακόμη μαθητής. Αγόραζα την "Αθλητική Ηχώ" καθώς ήταν ο τρόπος με τον οποίο μπορούσα να ενημερώνομαι για τα νέα του Παναθηναϊκού. Τότε κρατούσαν κάποιο επίπεδο ακόμη και οι οπαδικές εφημερίδες (στα τέλη της δεκαετίας του '90). Στη συνέχεια άρχισα να αγοράζω την "Ελευθεροτυπία". Η αιτία δεν ήταν ιδεολογική, δεν ασχολούμουν καθόλου με αριστερά, δεξιά κτλ. Ήταν τα δώρα που έδινε, δηλαδή CD μουσικής, βιβλία κτλ., αλλά κυρίως ήταν το περιοδικό "Ε" κάθε Κυριακή και το περιοδικό για κόμικς, το "9" κάθε Τετάρτη. Επιπλέον έβρισκα πολύ ενδιαφέροντα άρθρα στο κυρίως σώμα της εφημερίδας. Ειδικά αργότερα, ως φοιτητής, δεν έχανα φύλλο κάθε Τετάρτη και Κυριακή.

Στη συνέχεια ήρθε σαν χείμαρρος το ίντερνετ, που έγινε πλέον mainstream και κέρδισε το ενδιαφέρον μου. Έκλεισε και η "Ελευθεροτυπία" κι αγόραζα σποραδικά πλέον εφημερίδες.

Τα τελευταία χρόνια, μου αρέσει να αγοράζω μια κυριακάτικη εφημερίδα και να τη διαβάζω στο μπαλκόνι το πρωί της Κυριακής, το καλοκαίρι, ή στη θαλπωρή της πολυθρόνας μου το χειμώνα. Συνήθως αγοράζω το ένα Σαββατοκύριακο την "Εφημερίδα των Συντακτών" και το άλλο τη "Καθημερινή". Αυτό το κάνω γιατί βρίσκω ενδιαφέροντα άρθρα και ένθετα και στις δύο, αλλά ταυτόχρονα και άρθρα που μου είναι εντελώς ξένα και πολύ μακριά από τα ενδιαφέροντα μου. Η μία εφημερίδα κάποιες φορές φαίνεται να απευθύνεται στον στερεοτυπικό αριστερό προηγούμενων δεκαετιών και η άλλη -υπάρχουν στιγμές- που φαίνεται να την ενδιαφέρουν μόνο οι φιλελεύθεροι μεγαλοαστοί (και συχνά νεόπλουτοι).

Η ιδανική εφημερίδα, για μένα, θα ήταν ένας συνδυασμός των δύο εκδόσεων. Έως ότου εκδοθεί αυτή η ιδανική εφημερίδα, θα συνεχίσω να αγοράζω τις δύο εφημερίδες καθώς είναι και οι δύο ποιοτικές δουλειές και επίσης απολαμβάνω αυτή τη μικρή κυριακάτικη ιεροτελεστία και την αίσθηση να διαβάζω σε τυπωμένο χαρτί και όχι σε μια οθόνη.

 Photo by Anna Keibalo on Unsplash

Captain America: Brave New World

Πραγματικά απορώ πως μπορεί ένα στούντιο να κάνει τόσο άνοστη και αδιάφορη ταινία! Σε μια συνέντευξη του, ο James Gunn, που ανέλαβε να ξαναβάλει στον κινηματογραφικό χάρτη το σύμπαν της DC (Σουπερμαν, Γουντεργούμαν, Μπατμαν κτλ), δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψει να ξεκινήσει το πρότζεκτ ενός φιλμ, εάν δεν υπάρχει πρώτα ολοκληρωμένο σενάριο που θα αξίζει -για τον ίδιο και την ομάδα του- να κινηματογραφηθεί. Αυτή η δήλωση υπονοεί ότι ξεκινούσαν να κάνουν ταινία χωρίς να ξέρουν που θα καταλήξουν. Βάλε μέσα έναν Σουπερμαν, μια Γουόντεργούμαν, λίγο από Φλας και θα δούμε που θα πάει.

Βλέποντας το "Captain America: Brave New World" (της Marvel), αυτήν την αίσθηση αποκόμισα. Δεν περίμενα βέβαια να δω κάποιο αριστούργημα της 7ης τέχνης αλλά όλο αυτό που παρουσιαζόταν σαν κινηματογραφικό φιλμ ήταν... ανούσιο. Μια τυπική διεκπεραίωση που δεν έχει λόγο ύπαρξης. Σε κάποια φάση το άφησα να παίζει background κι άρχισα να κάνω δουλειές για το σπίτι. Ναι, τόσο βαρετό ήταν. Επίσης θα πρέπει να δεις 2-3 προηγούμενες ταινίες της Marvel και μια σειρά στο Disney+, πριν ξεκινήσεις τη ταινία για να μπεις στο νόημα και να καταλάβεις την όποια τελοσπάντων πλοκή υπάρχει. Pass.

Αν πρέπει να αναφέρω κάτι θετικό, αυτό θα ήταν η αερομαχία στον Ινδικό Ωκεανό πού ήταν εντυπωσιακή οπτικά. 

Fiat Panda vs Citroen C3

Eίναι σχεδόν συγκινητική η προσπάθεια των δημοσιογράφων να παρουσιάσουν σαν καινούργιο κάτι που είναι το ίδιο αυτοκίνητο απλώς με άλλα σήματα. Αφορμή γι' αυτή τη παρατήρηση είναι η δοκιμή του νέου Fiat Panda από περιοδικό αυτοκινήτου. Το νέο Panda είναι το νέο Citroen C3 που φοράει τα σήματα της Fiat. Έχει διαφορετικά φώτα και άλλα χρώματα ταπετσαρίας... Είναι η πραγματικότητα στην αυτοκίνηση,  έχουν δημιουργηθεί 4-5 μεγάλοι όμιλοι που έχουν υπό τη σκεπή τους δεκάδες ιστορικές μάρκες αυτοκινήτων. Για να πετύχουν οικονομίες κλίμακας βγάζουν το ίδιο μοντέλο με διάφορα σήματα δίνοντας έτσι τη ψευδαίσθηση των πολλών επιλογών προς τους καταναλωτές.

Χαγιάο Μιγιαζάκι και AI

Το τελευταίο διάστημα αναπτύχθηκε μια τάση στα κοινωνικά δίκτυα που αφορούσε εικαστικές δημιουργίες μέσω ΑΙ που μιμούνται τη τεχνοτροπία του αξεπέραστου Χαγιάο Μιγιαζάκι. Με ενόχλησε αυτή η μόδα. Προσπάθησα να καταλάβω γιατί μου δημιουργήθηκε αυτό το αίσθημα. Μάλλον νιώθω ότι κλέβουν ξεδιάντροπα τον αγαπημένο Ιάπωνα καλλιτέχνη. Όλη αυτή η μακροχρόνια πορεία του στη τέχνη, οι ατελείωτες ώρες μόχθου, μελέτης & δουλειάς (όλες οι ταινίες του, ακόμη και πιο πρόσφατες είναι ζωγραφισμένες στο χέρι!) για να έρχεται ένα πρόγραμμα που κάνει πετυχημένα το "copy paste" και να ευτελίζει τη δουλεία του. Το θεωρώ ανήθικο.

The 100 (tv series)

To "The 100" είναι ένα μετά-αποκαλυπτικό δράμα επιστημονικής φαντασίας. Η σειρά τοποθετείται 97 χρόνια μετά από το Πυρηνικό Ολοκαύτωμα που κατέστρεψε τον ανθρώπινο πολιτισμό, όπου οι μόνοι επιζώντες βρίσκονται σε ένα Διαστημικό Σταθμό ονόματι "Κιβωτός" και αποφασίζουν να στείλουν πίσω στη Γη 100 ανήλικους φυλακισμένους παραβάτες με την ελπίδα ότι η Γη έγινε κατοικήσιμη, ώστε να μπορέσουν να κατέβουν από την "Κιβωτό" για να σώσουν το ανθρώπινο γένος, που επρόκειτο να εκλείψει λόγω έλλειψης οξυγόνου στο Σταθμό. Βασίζεται (πολύ χαλαρά) στο ομώνυμο βιβλίο της Κας Μόργκαν. 

Είναι 7 σεζόν από 13-16 επεισόδια των 40-45 λεπτών. Μου αρέσει γενικά το post apocalyptic είδος είτε πρόκειται για κινηματογράφο είτε για τηλεοπτικές σειρές. Η συγκεκριμένη σειρά αναπτύσσεται γύρω από ενδιαφέρουσες ιδέες (ηθικά διλήμματα επιβίωσης, αυτοκαταστροφική φύση του ανθρώπου κ.α.) αλλά το κάνει, τις περισσότερες φορές, επιφανειακά. Βέβαια το βιβλίο (και τα υπόλοιπα που ακολούθησαν) κατηγοριοποιούνται κυρίως ως αναγνώσματα για το νεανικό κοινό. Επίσης μου άφησε την αίσθηση ότι συχνά επαναλαμβανόταν από σεζόν σε σεζόν, και γενικά ότι παρουσίαζε αργή πρόοδο. Δεν θα την έλεγα στάσιμη γιατί γίνονται... πράγματα, θα μπορούσε, όμως, να έχει καλύτερο ρυθμό τόσο η εξέλιξη της ιστορίας όσο και των χαρακτήρων. Οι νεαροί ηθοποιοί ανταποκρίνονται στις (όχι πολύ μεγάλες) απαιτήσεις των ρόλων τους όπως και η σκηνοθεσία.

Καταλήγοντας, θα τη πρότεινα σε οπαδούς του είδους για χαλαρή θέαση.

 

Τα "μάτια"

 

Στην εικόνα βλέπουμε την σχεδίαση από τους προβολείς των superbike της Ducati από το  1986 έως και σήμερα. Εντυπωσιακή η εξέλιξη αλλά θα μείνω στην 916 του 1994 για συναισθηματικούς λόγους. Μεγάλωσα διαβάζοντας για την 916, ήταν τόσο εντυπωσιακή για την εποχή της, αισθητικά αλλά και μηχανολογικά, που με έκανε να στρέψω το βλέμμα μου προς Ιταλία παρά την μακρόχρονη αγάπη μου για τις Ιαπωνικές κατασκευές.

Παρεμπιπτόντως, νομίζω έχει κουράσει η επιθετική σχεδίαση στα φώτα τόσο των μοτοσυκλετών όσο και των αυτοκινήτων. Όλα πλέον είναι σαν να είναι μονίμως νευριασμένα...

Ο βίσονας

Πάντα με εντυπωσίαζαν οι βίσονες. Μου δίνουν την εντύπωση ότι κρύβουν μια ανώτερη σοφία, μου αφήνουν μια αύρα μυστικισμού. Ίσως είναι η όψη τους ή το τεράστιο μέγεθος τους  καθώς οι βίσονες έχουν ύψος γύρω στα 2 μέτρα, μήκος έως 3,5 μέτρα και ζυγίζουν από 900 κιλά έως 1,2 τόνο! Ίσως, απλώς, να έχω επηρεαστεί από τη σειρά American Gods ή από το The Last Air Bender. Στο φάντασυ μυθιστόρημα που θα έγραφα, εάν είχα συγγραφικό ταλέντο, σίγουρα θα περιλάμβανα τον βίσονα σαν την ενσάρκωση κάποιου σοφού πνεύματος ή κάποιου δυνατού πλάσματος/θεού.

Ο πίνακας είναι της Elicia Edijanto.

Η ακτή

Ένας χρήστης, σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο, από το οποίο δυστυχώς δεν κράτησα το λινκ για να γίνει αναφορά στη πηγή, περιέγραφε, με ποιητική διάθεση, πως θα ήθελε να είναι ο θάνατός του/της. Γράφει ότι θα ήθελε να πεθάνει σε μια ερημική ακτή και η παλίρροια αργά-αργά να καταπίνει το σώμα του/της, παρασύροντας το μέσα στη θάλασσα. Από την εικόνα που σχημάτισε το μυαλό μου λόγω αυτής της περιγραφής, μου δημιουργήθηκε μια αίσθηση... μεγαλείου, πέρα από την αναπόφευκτη τραγικότητα που συνοδεύει η θωριά του θανάτου. Οπτικοποιεί με τον καλύτερο τρόπο, κατά τη γνώμη μου, το πως η ύλη σου, μετά το τέλος, ενσωματώνεται, γίνεται μέρος της φύσης, του σύμπαντος, του όλου. Επομένως ίσως έτσι ο θάνατος είναι ένα τέλος (για τη μονάδα, το σώμα που διαλύεται) αλλά όχι το οριστικό τέλος για την ύλη από την οποία είσαι φτιαγμένος/η, για τα μόρια που σε συνέθεταν ως μια μοναδική ύπαρξη. Επιστρέφουμε εκεί από όπου ήρθαμε ή όπως πολύ όμορφα το περιγράφει ένας από τους καλύτερους μουσικούς της εποχής μας (ή μήπως εποχής μου;)... we are all made of stars.

Photo by Kikki Starr on Unsplash

Η ομίχλη

 

Όταν γυρίζω στο χωριό μου, βλέπω τα μέρη που έπαιζα μικρός, που έβγαινα βόλτες ως έφηβος και νομίζω ότι όλα αυτά έγιναν σε μια άλλη ζωή, ότι δεν ήμουν εγώ αυτός που τα έζησε, ήταν κάποιος άλλος. Κάπου εκεί στα 35, φαίνεται μια ομίχλη να κρύβει τις αναμνήσεις εκείνης της εποχής, να χάνονται για λίγο, να ξεθωριάζουν και στη θέση τους ν' ανθίζουν νέες αναμνήσεις κάποιου άλλου, κάποιου "μεγάλου", κάποιου "υπεύθυνου ενήλικα" που πληρώνει εφορία και λογαριασμούς ρεύματος. Εκείνος ο "νέος" συνεχίζει να τριγυρίζει μέσα στην ομίχλη μέχρι να τον φτάσουν τα χρόνια της λήθης. Κάποιες στιγμές βρίσκει ξέφωτα που δεν τα έχει μουσκέψει η ομίχλη, με καθαρό ήλιο και πετάει αναμνήσεις σαν χάρτινα πολύχρωμα αεροπλανάκια που ταξιδεύουν για λίγο στον αέρα, μετά πέφτουν στο νερό κι αρχίζουν να διαλύονται. Ο "μεγάλος" τα βλέπει και νιώθει όμορφα, παράξενα ή κι άσχημα. Μερικές φορές απλώς ενοχλείται που ταράζεται η γκρίζα ρουτίνα του. 

Photo by Dusan Adamovic on Unsplash

MG Cyber GTS (M.Y. 2025)

 

 

Οι Κινέζοι της MG δημιούργησαν το όποιο όμορφο αυτοκίνητο για το 2025. Το MG Cyber GTS είναι ηλεκτρικό. Δεν έχουν ανακοινώσει ακόμη τεχνικά χαρακτηριστικά. Ο επικεφαλής σχεδίασης, Jozef Kaban, επιβεβαιώνει πως η θερμή υποδοχή του κοινού στο πρωτότυπο που παρουσίασαν, οδήγησε στην απόφαση για παραγωγή, με το λανσάρισμα να τοποθετείται τον Οκτώβριο του 2025.

 

Και τελικά τι είναι η ΑΙ;

 

Τα μοντέλα "τεχνητής νοημοσύνης" δεν έχουν καμία νοημοσύνη. Δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν. Απλά το μετατρέπουν σε αριθμούς και δημιουργούν τεράστιους πίνακες πιθανοτήτων συσχέτισης μεταξύ λέξεων και φράσεων, βάσει των κειμένων που χρησιμοποιήθηκαν για να "εκπαιδευτούν".

Αν υπάρχουν λάθη στα κείμενα, θα χρησιμοποιήσουν κι αυτά.

Αν υπάρχουν ανακρίβειες, θα χρησιμοποιήσουν κι αυτές.

Αν υπάρχει μίσος/φασισμός/ρατσισμός στα κείμενα, θα χρησιμοποιήσουν κι αυτά.

Απαντούν βάσει πιθανοτήτων εμφάνισης κειμένων σε παρόμοιες ερωταπαντήσεις - γι'αυτό και δεν δίνουν δυο φορές την ίδια απάντηση.

Δεν είναι γνώση - είναι συρραφή κειμένων και λέξεων με σκοπό να παράξουν ένα αληθοφανές και στατιστικά πιθανό αποτέλεσμα.

Photo by Roman Vsugon on Unsplash

Θα αγόραζες αυτοκίνητο με σιδερένιες ζάντες;

Στο νέο Panda θα υπάρχει έκδοση χωρίς οθόνη αφής, χωρίς πίσω ηλεκτρικά παράθυρα και με σιδερένιες ζάντες! Η προφανής αιτία αυτών των επιλογών είναι μείωση του κόστους. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρονιά έπεσε από τη κορυφή των πωλήσεων στην Ευρώπη το VW Golf. Τη κορυφή κατέκτησε το "ταπεινό" Dacia Sadero. 

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που ίσως οδήγησε σε αυτές τις επιλογές. Πολλοί καταναλωτές έχουν κουραστεί από τη πολυπλοκότητα των σύγχρονων αυτοκινήτων. Αρκετοί είναι αυτοί που θέλουν ένα απλό, αξιόπιστο, με χαμηλή αξία κτήσης και χρήσης αυτοκίνητο. Αυτές τις ανάγκες καλύπτει το Toyota Probox που κοστίζει €9.750(!) στην Ιαπωνία και συνεχίζει να παράγεται και να ανανεώνεται και για το 2025.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο λινκ.

Le Comte De Monte-Cristo (2024)

Το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δούμα είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, το διάβασα μάλιστα και σχετικά πρόσφατα, σε μια νέα, όμορφη έκδοση του 2018, από τις εκδόσεις "Εστία". Τυχαία ανακάλυψα ότι μεταφέρθηκε ξανά στον κινηματογράφο το 2024 και μάλιστα ότι ήταν γαλλική παραγωγή και όχι του Χόλυγουντ. 

Η ιστορία διαδραματίζεται τον 19ο αιώνα κι αφηγείται την ιστορία του Εντμόν Νταντές, ενός νέου άντρα που αδίκως φυλακίζεται -λόγω προδοσίας- από τρεις εχθρούς του. Μετά από 14 χρόνια σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι, δραπετεύει και ανακαλύπτει έναν θησαυρό, μεταμορφώνεται σε Κόμη Μοντε-Χρίστο και σχεδιάζει την πολυεπίπεδη εκδίκηση του.

Το φιλμ είναι πιστή μεταφορά, σέβεται τη πρώτη ύλη, όμως, αναπόφευκτα, δεν εμβαθύνει στους χαρακτήρες καθώς η χρονική διάρκεια θα διπλασιαζόταν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σημαντικά σημεία του αριστουργήματος του Δουμά να μένουν ανεκμετάλλευτα. Παρόλα αυτά ήταν μια καλή επιλογή για Σάββατο βράδυ που έβαλα να το δω, έχει όλα τα καλά χαρακτηριστικά μιας περιπέτειας εποχής, κυλάει γρήγορα χωρίς να κάνει κοιλιά, έχει πολλά εντυπωσιακά πλάνα, επιβλητικά σκηνικά κι όμορφη φωτογραφία.

Τρέιλερ.

David Lynch (1946 - 2025)

Πέθανε στις 15 Ιανουαρίου ο σπουδαίος Αμερικάνος σκηνοθέτης David Lynch που είναι γνωστός για την ονειρική και σουρεαλιστική ματιά του όσον αφορά τη φιλμογραφία του.

Αναπολώ το κάψιμο του εγκεφάλου μου όταν είχα δει το Mulholland Drive και το Lost Highways στο διάστημα που ήμουν φοιτητής. Θυμάμαι που όταν νοίκιαζες το DVD του Mulholand Drive σου έδιναν και μια κάρτα με 10 σημεία στη ταινία που πρέπει να προσέξεις (μήπως και καταλάβεις τι γίνεται... :-).

Ήταν και τα δύο υπέροχα σουρεαλιστικά φιλμ! Μου έχει μείνει αυτή η τόσο ιδιαίτερη κι ονειρικά απειλητική ατμόσφαιρα που τα διέπει. Εδώ και καιρό σκεφτόμουν να δω το Twin Peaks, τη τηλεοπτική σειρά που σκηνοθέτησε ο Lynch το 1992. Με αφορμή τον θάνατό του, θα την αρχίσω.  Είναι το δεύτερο new year resolution μου για το 2025. Το πρώτο είναι αυτό.

The Wheel of Time

 

Έχω μια και μοναδική new year resolution για το 2025. Να τελειώσω το Wheel of time του Robert Jordan! Είναι 14 ογκώδη βιβλία κι αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο έκτο. Το παιδεύω αρκετό καιρό αλλά ελπίζω φέτος να τα διαβάσω όλα. Είναι high fantasy δηλαδή σαν το lord of the rings. Ακολουθεί μια σύντομη παρουσίαση.

Η ιστορία επικεντρώνεται στη μάχη μεταξύ του μεγαλύτερου ήρωα που είναι γνωστός ως Dragon και μιας μοχθηρής οντότητας γνωστής ως The Dark One. Είναι προορισμένοι να έρθουν αντιμέτωποι σε μια αντιπαράθεση γνωστή ως "Τη Τελευταία Μάχη". Είναι ένας επαναλαμβανόμενος κύκλος στην ιστορία του κόσμου, καθώς ο Dragon αναγεννιέται από εποχή σε εποχή. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, γιατί ο χρόνος είναι σαν τροχός ("the wheel of time").

Αιώνες πριν από την έναρξη της κύριας ιστορίας που θα παρακολουθήσουμε, ο τελευταίος Dragon (ονόματι Lews Therin) νίκησε τον Dark One, ο οποίος ως τελική του πράξη μόλυνε τη μαγική πηγή της δύναμης του Dragon, με αποτέλεσμα όλοι οι άνδρες χρήστες μαγείας να τρελαίνονται. Κατά τη διάρκεια των επόμενων χιλιετιών, όλοι οι άντρες που μπορούσαν να ασκήσουν μαγεία κυνηγήθηκαν και εξαφανίστηκαν, γεγονός που κάνει τα πράγματα περίπλοκα όταν ο Dragon ξαναγεννιέται γενιές αργότερα σε έναν κόσμο όπου μόνο οι γυναίκες επιτρέπεται να ασκούν τη δύναμη αυτή.

Η μαγεία του κόσμου ονομάζεται One Power, και χωρίζεται στα saidin (το αρσενικό μισό) και saidar (το θηλυκό μισό). Όσοι μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ονομάζονται channelers. Οι γυναίκες channelers έχουν δημιουργήσει το τάγμα των Aes Sedai (το οποίο στην αρχική μορφή του, χιλιετίες πριν, περιλάμβανε και άντρες), την δυνατότερη οντότητα εξουσίας στον κόσμο. Όταν οι γυναίκες μαθήτριες είναι έτοιμες να γίνουν Aes Sedai, δίνουν μαγικό όρκο με τρεις κανόνες: (1) Nα μην λένε ψέματα, (2) να μην χρησιμοποιούν την μαγεία τους ως όπλο (εκτός άμυνας) & (3) να μην δημιουργήσουν όπλα με την μαγεία τους. Επίσης δημιουργούν μια σύνδεση με έναν άντρα (Warder), με τον οποίο μοιράζονται τα συναισθήματα τους και είναι επίσης υπεύθυνος για την προστασία τους (πρόμαχος τους).

Πάρα την μεγάλη δύναμη και επιρροή των Aes Sedai στα βασίλεια, έχουν κι εχθρούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η ανεξάρτητη (παρα) στρατιωτική οργάνωση των Whitecloaks. Στόχος τους είναι να κυνηγάνε τους Darkfriends (ακολούθους του Dark One). Βέβαια, οι ίδιοι θεωρούν Darkfriends όποιον χρησιμοποιεί μαγεία και η τιμωρία για την χρήση της είναι θάνατος.

Η ιστορία ξεκινάει από το χωριό Two Rivers, το οποίο επισκέπτεται η Aes Sedai Moraine στην αναζήτηση της να βρει τον αληθινό Dragon και να τον προετοιμάσει γαι τη "Τελευταία Μάχη". Κατά την επίσκεψη της εκεί, το χωριό δέχεται επίθεση από Trollocs (ανθρωποειδή πλάσματα, με χαρακτηριστικά ανθρώπων και ζώων) υπό την ηγεσία ενός Myrddraal (υπηρέτες του Dark One), οι οποίοι ψάχνουν κι εκείνοι τον Dragon ώστε να τον σκοτώσουν. Τόσο η Moraine όσο και οι υπηρέτες του Dark One θεωρούν ότι αυτός είναι ένας εκ των τριών νεαρών αγοριών Rand al' Thor, Perrin Aybara και Mat Cauthon. Η Moraine τους σώζει και μαζί την φίλη τους Egwene al'Vere, που είναι channeler στα πρώτα στάδια, αλλά και την "Σοφία" (=θεραπεύτρια) του χωριού, Nynaeve al' Meara, ξεκινάνε ένα επικό ταξίδι στα βασίλεια του κόσμου του Wheel of Time.

Τα βιβλία τα έχω στη πρωτότυπη γλώσσα και η αλήθεια είναι ότι αυτό με κουράζει λίγο. Σημείωση: είχα αγοράσει και τα βιβλία του Α Song of Ice & Fire (που στηρίχθηκε το Game of Thrones) αλλά δεν τα διάβασα όλα. Ίσως βέβαια να έπαιξε ρόλο ότι ξενέρωσα από το finale της σειράς. Κάποια άλλα βιβλία, βέβαια, που έχω στα αγγλικά και δεν είναι fantasy, δεν με κουράζουν καθόλου. Παράλληλα, το 2025, θα βγει η τρίτη σεζόν από τη μεταφορά των βιβλίων στη τηλεόραση από την Amazon. Μετά τις γιορτές ξεκίνησα να βλέπω τη πρώτη σεζόν και ομολογώ ότι μέχρι στιγμής είναι πολύ καλή, έχουν κρατήσει το πνεύμα των βιβλίων.

Αποξένωση

Μερικές φορές νιώθω ότι το κινητό θα απορροφήσει το "είναι" μου κατά τη διάρκεια ενός ακόμη doom scrolling και ούτε καν θα το καταλάβω, θα το ψηφοποιήσει και θα είμαι πλέον data. Θα συνεχίσει όμως ένα άδειο κέλυφος να μένει σκυφτό πάνω από το ψυχρό φως μιας ηλεκτρονικής συσκευής αέναα.

Λήμμα: αποξένωση

α) Η χαλάρωση των σχέσεων μελών ή οπαδών απέναντι σε κάποιο οργανωμένο σύνολο.

β) Η κατάσταση κατά την οποία το άτομο απομακρύνεται από τον ίδιο του τον εαυτό και τον κόσμο και υποτάσσεται σε μια τάξη πραγμάτων, με αποτέλεσμα την αλλοίωση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητάς του.

Info:  https://www.lexigram.gr

Photo by Stormseeker on Unsplash

Honda Prelude (M.Y. 2025)

Honda Prelude model year 2025

Επιστρέφουν τα κουπέ μοντέλα; Αυτό πιστεύουν οι Ιάπωνες καθώς, μετά τη Toyota με τα Supra, GR86 και τη νέα Celica, η Honda παρουσιάζει νέο κουπέ μοντέλο. Κατά τη γνώμη μου, τα κουπέ, είναι η πιο όμορφη κατηγορία αυτοκινήτων, ειδικά τα "γήινα" μοντέλα όπως το Honda Prelude. To νέο μοντέλο θα χρησιμοποιεί μια παραλλαγή του υβριδικού συστήματος βενζίνης e:HEV του Civic, το οποίο συνδυάζει έναν κινητήρα βενζίνης 2,0 λίτρων και δύο ηλεκτροκινητήρες. Βασίζεται σε μεγάλο ποσοστό στο Civic αλλά δεν είναι απλώς ένα Honda Civic με δύο πόρτες. Υπάρχουν πολλές αλλαγές που το μεταμορφώνουν σε ένα όμορφο κουπέ που (ελπίζουμε) θα είναι και fun to drive. Είναι καιρός να προσπεράσουμε τη λαίλαπα των boxy τεράστιων ανέμπνευστων SUV τα οποία έχουν ισοπεδώσει την αγορά αυτοκινήτου.

Info: https://www.4troxoi.gr/epikairotita/kosmos/to-honda-prelude-epistrefei-stin-eyropi-kai-tha-einai-yvridiko/