Παραδοσιακά γλυκά

Ξεχασμένο από κάποια ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. Δράμα, Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013, έξω από το πολύ όμορφο καφέ/ζαχαροπλαστείο "Γλυκός Καφές".

Λέξεις

Έρχεται μια στιγμή που μια μικρή αφορμή, ένα μικρό κόψιμο στην ψυχή σου από άνθρωπο μικροπρεπή ανοίγει πληγή και αρχίζει να τρέχει όλο το σκοτάδι της ψυχή σου έξω. Σε πλημμυρίζει. Δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Και μόνο πράγματα καθημερινά αλλά πολύτιμα μπορούν να σου δώσουν ανάσες. Το χαμόγελο της, η αστεία απορία του μικρού ανιψιού σου, η επίσκεψη στο παιδικό δωμάτιο σου, ο καφές με παλιό φίλο. Περνάνε όμως κι αυτά κι αρχίζεις να ψάχνεις πλέον με αγωνία τις λέξεις που θα απαλύνουν το κάψιμο στο στήθος σου γιατί λέξεις είναι θαυματουργές. Κρύβουν αρχαία σοφία κι αρχέγονη μαγεία. Είναι οι ιδέες που βρίσκονται στη σκιά τους αμόλυντες, αγνές, καθάριες. Είναι η πύρινη αλήθεια στην οποία τις βάπτισαν οι Πρώτοι Άνθρωποι.

Σκοτάδι. Φως. Παιχνίδι με τις λέξεις ή μήπως αυτές παίζουν μαζί μας; Ξέρουμε ότι όσο κι αν κρυβόμαστε από αυτές, όσο κι αν προσπαθούμε να τις παραποιούμε, αυτές θα ανατέλλουν σαν "φως που καίει" (που έλεγε κι ο αγαπημένος ποιητής) και η ουσία τους θα ορθώνετε μπροστά μας, καθρέπτης μαγεμένος, που θα σε ρωτάει:

Ακούς την βροχή;

Τέλος.

Τώρα βάλτε να ποιούμε.

All I am

Τι μένει; Δύο λόγια του αέρα. Μια αγκαλιά ξεχασμένη. Λίγα όνειρα σβησμένα.

Γράμμα σε ένα κάτοικο της Αφροδίτης

Αγαπητέ Κ.,

Χαθήκαμε. Από τότε που μετακόμισες στην Αφροδίτη δεν έχουμε μιλήσει. Το ξέρω ότι κοστίζουν ακριβά οι υπερπλανητικές κλήσεις αλλά θα μπορούσες να κάνεις ένα τηλεφώνημα.

Πως είναι ο καιρός στον πλανήτη σου; Εδώ έχει μιζέρια με πιθανότητα βροχής κάθε μέρα, χειμώνα καλοκαίρι. Και αιθαλομίχλη, στο ουρανό και στα μυαλά. Δεν πρέπει όμως να γκρινιάζω γιατί έχω ένα κεραμίδι πάω από το κεφάλι μου. Πολλοί πλέον δεν έχουν. Ανησυχώ όμως γιατί αρχίζω να συνηθίζω αυτόν τον περίεργο καιρό. Δεν μου κάνει εντύπωση πια που βρέχει ανθρώπους.

Να μη σε ζαλίζω με τα δικά μου πες μου τα νέα σου από την Αφροδίτη. Πως είναι ο πλανήτης που δεν έχει πατήσει πόδι ανθρώπινο, πέρα από το δικό σου βεβαίως. Αν και δεν είμαι σίγουρος αν ανήκεις στο ανθρώπινο είδος, ποτέ δεν ήμουν.

Για να είμαι ειλικρινής Κ. ο σκοπός του γράμματος αυτού είναι για να ζητήσω μια χάρη. Θα ήμουν ευγνώμων να μου πεις αν υπάρχουν δουλειές εκεί και που μπορώ να στείλω βιογραφικό. Δεν με ενοχλεί να είναι σε κάποια απόμακρη βουνοκορφή ή σε κάποια απέραντη ερημική πεδιάδα. Θα έλεγα μάλιστα ότι αυτή είναι και η επιδίωξη μου. Να είμαι όσο γίνεται μακριά από την φασαρία των ανθρώπων.

Σε αναμονή της απάντησης σου.

Με εκτίμηση,

Ο φίλος σου ο μπλόγκερ από τον πλανήτη γη