"Το πολυτεχνείο ζει" έγραφε σε πανό στη πλατεία Καπνεργάτη το Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012μ.χ. στη Καβάλα. Το είδα περνώντας από εκεί για να πάω για τον πρωινό καφέ του Σαββάτου, ο οποίος είναι "ιερός" και δεν μπορεί να καταπατηθεί από καμία γιορτή, άσε που δεν έγινε τίποτα στο πολυτεχνείο, δεν πέθανε κανένας σύμφωνα με τους ναζιστές και αυτοί κάτι παραπάνω ξέρουν από θάνατο και δολοφονίες, οπότε δεν υπάρχει λόγος να το θυμόμαστε. Αναρωτήθηκα αν πράγματι ζει. Αν κρίνω από τον κόσμο που παρακολουθούσε τη συναυλία και ήταν ελάχιστος, δεν ζει.
Το "Πολυτεχνείο" το σκότωσαν πρώτοι εκείνοι που έλαβαν μέρος στα γεγονότα και στη συνέχεια το εξαργύρωσαν και μάλιστα σε καλή τιμή. Στη συνέχεια άρχιζαν να βιάζουν το πτώμα κάθε λογοίς αριστεροί, εργατοπατέρες, δημόσιοι υπάλληλοι που το έβλεπαν σαν το ιερό δισκοπότηρο που μπορούσαν να το φέρνουν στα μέτρα τους και να το χρησιμοποιούν όπως του βολεύει.
Το θέμα είναι αν το πνεύμα και οι ιδέες του "Πολυτεχνείου" μπορούν ν' αναστηθούν. Υπάρχει ελπίδα; Νομίζω ότι υπάρχει και φοράει μωβ μπουφάν για να μην κρυώσει από το κρύο της ανάσας των "ιδεολογικών" πτωμάτων που είναι γύρω της. Θα μεγαλώσει και θα έρθει καιρός Μαρία που δεν θα κρυώνει γιατί τα πτώματα θα είναι λιγότερα και οι άνθρωποι περισσότεροι. Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να παραμείνουμε άνθρωποι και να τη βοηθήσουμε να μεγαλώσει.