Kawasaki Z1000SX

Σε έναν ιδανικό όμορφο κόσμο αυτή θα ήταν η μοτοσυκλέτα μου. Το Z ντυμένο και touring. Να μια θαυμάσια ιδέα: 132 άλογα, πιο άνετη θέση οδήγησης (όρθια), κάλυψη από τον αέρα και την άγρια ομορφιά του Ζ παρούσα... Απορώ πως δεν το πραγματοποίησε νωρίτερα η Kawasaki.

Moby's place

Το... γραφείο του Moby. Θέλω κι εγώ ένα.

All I want is a kiss

via

Λίνα Νικολακοπούλου - Τα σπίτια

Τα σπίτια φυτρώνουν και αυτά
σαν τα λουλούδια
Μαραίνονται και αυτά με τα χρόνια,
σαν τα λουλούδια

Άμα παίζαμε το video της ζωής μας γρήγορα,
θα μέναμε εκστατικοί

Μπαίνεις για πρώτη φορά στο σπίτι σου αγκαλιά
στα χέρια, μόλις γεννιέσαι
Βγαίνεις μετά, αγκαλιά
στα χέρια ή με το καρότσι

Μετά με τα παπούτσια σου, τα πρώτα
Μετά με ένα παιχνίδι στο χέρι και έναν σκούφο μέχρι τα μάτια
Και το άλλο χέρι στο χέρι των γονιών
Μετά κρατάς μία σάκα
Μετά μόνο τα κλειδιά και ένα πουλόβερ
«Που ήσουνα τόσες ώρες»;
«Άσε με μάνα!»

Και από εκεί και μετά όλο και κάτι κρατάς
Την πρώτη σου βαλίτσα για την εκδρομή
Τον πρώτο σου έρωτα, τον φέρνεις σπίτι όταν λείπουν οι δικοί σου
Μετά κρατάς το παιδί σου,
εσύ και το φέρνεις
Μετά κρατά τους δικούς σου, που μεγάλωσαν
και τους πας όπου θέλουν

Μετά κρατάς το στόμα σου κλειστό και λες λίγα
Μετά κρατάς τα έπιπλα για να περπατήσεις
Όλα από μία πόρτα
Περνάνε, όλα περνάνε
Η ζωή η ίδια είναι ένα πέρασμα
Περνάς καλά; Να περάσεις καλά!

Περαστικά, περαστικός
Περαστικός ήμουν
Έτσι έπρεπε να λέει ο έρωτας όταν έρχεται
και σε βρίσκει
Απροειδοποίητα και εμείς του λέμε περάστε

Μπλε

via

Κίτρινα φώτα

Καβάλα, κέντρο, ένα βράδυ.

Κάτι... σαν σήμερα

Κάτι έγινε σαν σήμερα αλλά μου διαφεύγει. Δεν θυμάμαι. Έχει όμως μια θαυμάσια παραλία εδώ στο νησί των λωτοφάγων που φτιάχνουν το καλύτερο μοχίτο σε όλη τη Λιμνούπολη.

εικόνα

Αναρχία

Η αναρχία δεν είναι το χάος. Είναι η απουσία αρχόντων και επομένως κι αρχόμενων.

εικόνα / ορισμός στη wikipedia

Λίγο πριν τον απογευματινό κυριακάτικο καφέ

Μου αρέσει περισσότερο να μένω σπίτι Παρασκευή και Σάββατο βράδυ παρά να βγαίνω έξω. Μεγαλώνω; (Όχι ακόμη). Αντιθέτως θέλω να βγαίνω όταν ακολουθεί εργάσιμη ημέρα. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. 

Τέλος πάντων, σήμερα έλιωσα πάλι με Dr Who. Άρχισα τη 5η σεζόν. Μου φαίνεται σαν να βλέπω μια διαφορετική σειρά. Και πράγματι έτσι είναι. Άλλαξαν όλα. Νέος παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Νέοι ηθοποιοί, νέο TARDIS. Ακόμη και νέους Daleks έχουμε που πλέον βγαίνουν σε διάφορα χρώματα :-). Δεν αποφάσισα ακόμη αν μου αρέσει αυτή η αλλαγή. Ένα όμως έχω να πω, ο David Tennant θα μείνει αξέχαστος ως Dr Who. Απλά κορυφαίος.

Ψήφισα. Άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους για να έχουμε εμείς το δικαίωμα της ψήφου. Κι εμείς τι κάνουμε; Τη πετάμε στα σκουπίδια. Καθόμαστε στον καναπέ. 10% πήραν οι φασίστες σ' έναν δήμο της Αττικής. Well done. Πάλι ο Ψωμιάδης στη κεντρική Μακεδονία. Very well done. Πραγματικά απορώ. Αυτοί που δεν έχουν προσωπικό συμφέρον από την επανεκλογή του, με ποιο σκεπτικό τον ψηφίζουν; Εκτός πια αν έχει "βολέψει" τόσους πολλούς...

Διαβάζω το "Κάιν" του Ζοζέ Σαραμάγκου.  Η Βίβλος, "το ποιο άγριο βιβλίο που δεν πρέπει να πέφτει σε χέρια παιδιών" ξαναγράφεται από τον νομπελίστα συγγραφέα. Καλό, έξυπνο χιούμορ χωρίς να προσβάλει τους θρήσκους ανθρώπους. Μου αρέσει γιατί χρησιμοποιεί τη κοινή λογική σε διάφορες στιγμές της Βίβλου. Π.χ. (κάτι που με απασχολούσε κι εμένα από παιδί στα θρησκευτικά και ποτέ δεν το καταλάβαινα) το ότι είναι αμαρτία να φας από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Γιατί είναι υπέρτατο κακό η... γνώση, γιατί την απαγόρευσε ο Θεός; Κάτι θα ξέρουν οι παπάδες αλλά ποτέ δεν μου έλυσε κανείς αυτή την απορία. Πάντα σκεφτόμουν ότι θα το καταλάβω όταν μεγαλώσω. Ακόμη δεν μεγάλωσα φαίνεται. 

Αρκετά όμως με την εβραϊκή μυθολογία, ώρα για καφέ.

Τα λέμε.

εικόνα

ΠΑΟ - Λάρισα: Θα ήταν μόνο οι βαθμοί

"Θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει αλλά το μόνο που θα έμενε θα ήταν οι βαθμοί." Νίκος Νιόμπλιας.

Όχι, αυτό που θα έμενε δεν θα ήταν οι βαθμοί. Θα ήταν πάλι η απουσία πλάνου, τακτικής. Αυτό που θα έμενε θα ήταν ένας πόνος στα μάτια από το "θέαμα" και σιχτίρια για τη σπατάλη ενός σαββατιάτικου απογεύματος.

Είμαι κατά των συχνών αλλαγών προπονητών (που πολλές φορές είναι η εύκολη λύση) αλλά αυτή τη φορά αρχίζω να πιστεύω πως είναι απαραίτητο. Τελικά ο Νιόμπλιας δεν μπόρεσε να βάλει ένα λιθαράκι σε αυτό που άρχισε να χτίζει ο Τεν Κάτε. Αντιθέτως φαίνεται να γκρεμίζεται και ότι υπήρχε ως τώρα.

Όπως ο ήλιος

rosina

Εξέλιξη

Καμία εξέλιξη. Ήταν μια χαμένη μέρα αυτή η Κυριακή.

εικόνα

Filippo Inzaghi

Είναι άχαρος, ατσούμπαλος και… άτεχνος. Είναι αργός. Είναι γέρος και θεατρίνος. Είναι παραμυθάς, "βουτηχτής", φωνακλάς και γκρινιάρης. Αντιτουριστικός. Έχει την ίδια 80′s χαίτη εδώ και χρόνια, την ίδια χωρίστρα στη μέση που δεν χαλάει ποτέ. Τα πνευμόνια του δεν αντέχουν. Τα χεράκια και τα ποδαράκια του είναι σαν καλαμάκια, έτοιμα να σπάσουν. Δεν έχει αριστερό. Αν σουτάρει έξω από την περιοχή, ζήτημα αν η μπάλα φτάσει στο τέρμα. Δεν ξέρει να ντριπλάρει. Είναι τσακωμένος με το κοντρόλ. Δεν ξέρει να πασάρει σε απόσταση μεγαλύτερη των πέντε μέτρων και η μπαλιά πρέπει να είναι υποχρεωτικά παράλληλη. Δεν μπορεί να πηδήξει ούτε βρεγμένη εφημερίδα….

Είναι ένας από εμάς και όμως από το βράδυ της Τετάρτης είναι και ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στα Κύπελλα της Ευρώπης!*

*κείμενο του Σ. Μήλιου στη Sportday / uefa / via.

Άμμος

Τελικά ποιος είμαι;  Ένας αριστερός άθεος techfreak υποτονικός ευγενής ράθυμος ονειροπόλος στοχαστής άστοχων κοινότοπων ερωτημάτων εκ του ασφαλούς; Μόλις περιέγραψα όλο το είναι μου σε δύο σειρές και χωρίς να βάλω ούτε ένα κόμμα; Όχι βέβαια. Δεν είμαι αυτά. Δεν είμαι μόνο αυτά. Είμαι κάτι παραπάνω, κάτι παρακάτω. Είμαι ο Κανένας. Είμαι εσύ. Είμαι οι σκέψεις μου. Είμαι οι σκέψεις σου. Είμαι «... η άμμος και όχι το λάδι στα γρανάζια του κόσμου»*.

εικόνα
*Οδυσσέας Ελύτης

Σημειώσεις. Δευτέρα, βράδυ, Νοέμβριος

The social network.

Η ταινία για το facebook είναι κάτι παραπάνω από μια ταινία για το facebook. Περιγράφει μια νέα γενιά, ζωγραφίζει με τα πιο ρεαλιστικά χρώματα μια νέα οικονομική πραγματικότητα, αναδεικνύει τον τρόπο που η ιδέα γίνεται επιχείρηση. Πολύ καλό το φιλμ του David Fincher (σκηνοθέτης και του Fight Club), παίρνει άνετα 8/10 αστέρια, ίσως και παραπάνω.

Πανάθα.

Ντέρμπι αιωνίων (λέμε τώρα). Κακός ο ΠΑΟ το πρώτο ημίχρονο, μέτριος στο δεύτερο. Καλύτερος ο ΟΣΦΠ στο πρώτο ημίχρονο, άθλιος στο δεύτερο, σχεδόν κατέρρευσε (και πριν τη κόκκινη κάρτα). Επομένως 2-1 ο ΠΑΟ. Τζιμπρίλ. Τεράστιος παίκτης, τιτάνια προσωπικότητα (βλ. αναφορά του στα εμετικά πρωτοσέλιδα εφημερίδων). Μαρινάκης. Μαζέψτε τον. Φαίνεται πανικοβλημένος. Γιατί; Ένα παιχνίδι έχασε. Ή μήπως κάτι παραπάνω (λόγω Πατέρα) και κλαίει ήδη τα λεφτά που έβαλε;

Νοέμβριος.

Είναι ο αγαπημένος μου μήνας. Οι γιορτές πλησιάζουν, το ίδιο και η άδεια μου (ελπίζω). Κινηματογραφικός μήνας. Κρύος, συννεφιασμένος, ατμοσφαιρικός.

Doctor Who.

Οι Βρετανοί έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά. Και δεν τους το είχα. Αν σας αρέσει η επιστημονική φαντασία, μη τον χάσετε. Πολύ καλή σειρά, βρετανικό χιούμορ, έξυπνο σενάριο, στιγμές έντασης που θα ζήλευαν πολλές κοινωνικές σειρές, πολιτικά σχόλια κυνικά μεταμφιεσμένα σε sci fi ταξίδια.

Δουλειά.

Πολύ δουλειά. Τρέξιμο. Ελάχιστη αναγνώριση. Κλασσικά πράγματα. Ευκαιρίες για δημιουργικότητα μηδενικές. Βαριέμαι αλλά όπως λένε και οι Αμερικάνοι, it pays my bills. Κι αυτό είναι κάτι.

Δημοτικές εκλογές.

Άντε και γαμηθείτε όλοι οι υποψήφιοι. Όλοι όμως.

Αυτά για την ώρα. Τα λέμε.

εικόνα