Η ομορφιά βρίσκεται γύρω μας. Επιλέγουμε, όμως, να κλείσουμε τα μάτια μας όταν την αντικρίσουμε ή να στρέψουμε το βλέμμα μας αλλού.Πάντα αναρωτιόμουν γιατί να συμβαίνει αυτό.
Τι φοβόμαστε;
Γιατί η ασχήμια πάντα νικάει;
Μήπως είμαι απαισιόδοξος;
Μήπως δεν πρέπει απλώς να κοιτάω γύρω μου αλλά να παρατηρώ προσεκτικά;
Είναι η ασχήμια ένα γκρίζο πέπλο που καλύπτει τα πάντα ή είναι τα μάτια μας που έχουν συνηθίσει σε αυτή με αποτέλεσμα να αντιδρούν στο όμορφο με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούν όταν, μετά από πολύ ώρα στο σκοτάδι, αντικρίσουν έντονο φως;