Δεν κρίνω τον χριστιανισμό ως φιλοσοφικό ρεύμα. Ούτε προσπαθώ να το παίξω μελετητής αυτού του φαινόμενου. Μου προκαλούν όμως σκεπτικισμό η θρησκείες γιατί τις θεωρώ ξεπερασμένους θεσμούς που δεν έχουν λόγο ύπαρξης στις σύγχρονες κοινωνίες (αν δεν κάνω τρομερό λάθος, ο ίδιος ο Χριστός δεν τα έβαλε με την εξουσία των ιερέων της εποχή του;). Παλιότερα ασκούσανε το δύσκολο έργο της διατήρησης μιας ηθικής τάξης που βοηθούσε στην αρμονική ανάπτυξη των κοινωνιών. Αυτό όμως τώρα είτε δεν χρειάζεται να το κάνουν (βλ. υψηλότερη παιδεία των ατόμων) είτε δεν μπορούν να το πετύχουν (βλ. άπληστοι παπάδες, ιερείς παιδεραστές, περιουσία της εκκλησίας).
Έχουν ξεθωριάσει οι διδαχές του Χριστού μέσα στους κόλπους της εκκλησίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν με απασχολούν οι φιλοσοφικές θέσεις του Ιησού Χριστού. Σκέψου πως οι ιδέες του ήταν (και είναι…) τόσο επαναστατικές που οι σύγχρονοι του πίστεψαν πως ήταν γιος του θεού τους. Όπως επαναστατικές είναι και οι ιδέες του Σωκράτη, του Κομφούκιου, του Βολτέρου, του Μαρξ, του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ κ.ά. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν είναι γιος, ανιψιός ή οτιδήποτε άλλο του θεού αλλά προσπαθώ να κατανοήσω τις συγκλονιστικές αλήθειες των λόγων του. Κάποιοι, όμως, εκμεταλλευτήκαν την μεγάλη επίδραση του, στη προσπάθεια τους να αποκτήσουν εξουσία και πλούτο, και έτσι ιδρύθηκαν οι κερδοσκοπικοί οργανισμοί που μέχρι και σήμερα ονομάζονται εκκλησίες (καθολικές, ορθόδοξες, κτλ). Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν προσπαθώ να μηδενίσω το έργο μερικών άξιων ανθρώπων της εκκλησίας, ιερέων που σεμνά και ταπεινά, μακριά από αφορισμούς κι κοντόφθαλμους κανόνες προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο μας λίγο καλύτερο. Με τους «άρχοντες» του συγκεκριμένου οργανισμού με τις μεγάλες κοιλιές, τα ακόμη μεγαλύτερα στόματα, τα χρυσαφικά και τις Μερσέντες που κηρύττουν την εγκράτεια και τη ταπεινοφροσύνη δεν θέλω να έχω σχέση.
Παρασύρθηκα και κινδυνεύω να απομακρυνθώ από το θέμα μας. Η άποψη μου για την γνώση μιας ανώτερης ύπαρξης ταυτίζεται, ως ένα σημείο, με τις ιδέες του Δ. Λιαντίνη. Αν δεν χρησιμοποιήσω τη Λογική τι άλλο μπορώ να χρησιμοποιήσω; Τους δογματικούς κανόνες που προσπαθεί να μου επιβάλει από το σχολείο η εξουσία της εκκλησίας για να μην χάσει την πελατεία της; Το βιβλίο της Δογματικής δεν το έχω διαβάσει. Αγνοούσα και την ύπαρξη του. Αλήθεια, ποιος είναι ο συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου;
ΥΓ: Αν ο Καζαντζάκης είναι σκοταδιστής, αυτοί που τον αφόρισαν τι είναι; ΥΓ2: Σε βρίσκω φανατισμένο και απόλυτο. Άλλο ένα σύμπτωμα των θρησκειών είναι ο φανατισμός που γεννούν.