Από τη περιγραφή του εκδότη:
«Ο δικός μας Δράκος δεν τρώει τα κορίτσια που παίρνει κι ας λένε τέτοιες ιστορίες έξω από την κοιλάδα μας. Τις ακούμε κάπου-κάπου από τους ταξιδιώτες που περνούν από ’δώ. Μιλούν λες και κάναμε ανθρωποθυσίες, λες κι επρόκειτο για αληθινό δράκο. Όμως, προφανώς, αυτό δεν ισχύει· μπορεί να είναι μάγος κι αθάνατος, αλλά παραμένει άνθρωπος. Εξάλλου, αν πραγματικά ήθελε να τρώει κάποια από εμάς κάθε δέκα χρόνια, οι πατεράδες μας θα ένωναν τις δυνάμεις τους και θα τον σκότωναν. Μας προστατεύει από το Δάσος και τον ευγνωμονούμε γι’ αυτό, αλλά όχι και τόσο».
Η Ανιέσκα αγαπάει πολύ το χωριό της. Χωμένο στο βάθος μια γαλήνιας κοιλάδας συνορεύει με το μαγεμένο Δάσος, που σύντομα θα ρίξει την απειλητική του σκιά πάνω από το σπιτικό της. Πολλοί έχουν χαθεί με σ’ αυτό και κανείς δεν επέστρεψε ο ίδιος. Οι χωριανοί, για να προστατευτούν από την σκοτεινή του μαγεία, εξαρτώνται από τον αγέραστο μάγο, τον αποκαλούμενο Δράκο. Όμως, το τίμημα για την προστασία είναι βαρύ. Μια νεαρή κοπέλα του χωριού θα πρέπει να τον υπηρετεί για δέκα χρόνια, αφήνοντας πίσω της κάθε τι που αγαπάει.
Η Ανιέσκα φοβάται ότι η επόμενη επιλογή θα είναι η Κάσια, η καλύτερή της φίλη. Η Κάσια έχει όλα όσα δεν έχει η Ανιέσκα· ομορφιά, χάρη και γενναιότητα. Όμως, όταν ο Δράκος εμφανιστεί και η ώρα της επιλογής φτάσει, δεν θα είναι η Κάσια εκείνη που θα επιλεγεί.
Το διάβασα σε 2-3 ημέρες. Μια, σχετικά απλή ιστορία, σε μαγνητίζει από τη πρώτη στιγμή έως τη τελευταία σελίδα. Χωρίς αχρείαστη πολυπλοκότητα και "πυροτεχνήματα" εντυπωσιασμού, η συγγραφέας, υφαίνει αριστοτεχνικά τη πλοκή και σου παραδίδει ένα απολαυστικό φαντασυ μυθιστόρημα.