Απρίλης

«Δεν θέλω πια παρά να ζω έτσι όπως ένα δέντρο, οπού θροΐζει ανάλαφρα σε πρωινό του Απρίλη.»
Κώστας Ουράνης

Πηγή:
Στέγη - Ίδρυμα Ωνάση

Benelli TRK 502

Η πρώτη φράση που μου έρχεται αβίαστα βλέποντας τη φωτογραφία της TRK είναι "η Ducati Multistrata των φτωχών". Η Benelli δεν προσπάθησε και πολύ να κρύψει την ομοιότητα. Αν εξαιρέσεις το υπερβολικά -κατά τη γνώμη μου- μακρύ ρύγχος, πάντως, είναι μια καλαίσθητη adventure μοτοσυκλέτα. Φοράει δικύλινδρο κινητήρα 500 κ.εκ. απόδοσης 45 ίππων. Δεν βάζει φωτιά στον δρόμο αλλά δεν χρειάζεται και να το κάνει. Φαίνεται να είναι ιδανική για ταξίδια. Εάν και η ποιότητα κατασκευής είναι αντάξια των ευρωπαϊκών εταιρειών τότε έχουμε ένα δυνατό πακέτο για τον μοτοσικλετιστή που δεν θέλει να ξοδέψει μια περιουσία για την αγορά μιας adventure μοτοσυκλέτας. Κάνοντας μια αναζήτηση είδα ότι υπάρχει ελληνική αντιπροσωπία της ιστορικής ιταλικής (πλέον ανήκει σε κινέζικη εταιρεία) φίρμας. Πολύ θετικό αυτό καθώς έχει αρκετά ενδιαφέροντα μοντέλα πέρα από την TRK και σε καλές τιμές.

Links:

Benelli TRK 502 Unveiled | 500cc Twin Adventure Motorcycle

Μοτοσικλέτες BENELLI: το επίσημο ελληνικό site

Benelli TRK 502: Περιπέτεια σε λογικές διαστάσεις

Καλή Ανάσταση!

Καλή Ανάσταση σε όλους μας. Θρήσκους, άθρησκους, χριστιανούς, άθεους, αγνωστικιστές κτλ. Το να μη πιστεύει στο μεταφυσικό είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κρατήσει κάποια σημαντικά στοιχεία από τη διδασκαλία των θρησκειών και στη περίπτωση μας του χριστιανισμού. Το μήνυμα της Ανάστασης, η ελπίδα ότι το φως νικάει το σκοτάδι είναι κάτι που έχουν ανάγκη κάποιοι άνθρωποι που ζουν τον δικό του Γολγοθά, όπως ο πρόσφυγας που προσπαθεί να σώσει τη ζωή του, η μητέρα που κάνει δύο δουλειές για μπορεί να φέρνει φαγητό στα παιδιά της, ο ασθενής που τελειώνει μία χημειοθεραπεία και τόσοι άλλοι...

Η ανάγκη να ακούσουν ότι θα καλυτερέψουν τα πράγματα, ότι το κρύο σκοτάδι θα διαλυθεί από τη θερμή του φωτός, ότι τα άσχημα τελειώνουν κάποτε, ίσως να ικανοποιηθεί λίγο, προσωρινά με μία ευχή: Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη.

Saffiyah Khan

Η Saffiyah Khan, είναι παιδί μεταναστών και ζει στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας και η οποία έσπευσε να υπερασπιστεί μια άλλη γυναίκα που φορούσε χιτζάμπ και είχε περικυκλωθεί από ακροδεξιούς του EDL (English Defence League) που έκαναν πορεία στη πόλη. Η ανωτέρω φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Joe Giddens του Press Association και έγινε αμέσως παγκόσμιο viral στα κοινωνικά δίκτυα  και σύμβολο αντίστασης κατά των εθνικιστών/φασιστών.

Ένα χαμόγελο μπορεί να αποτελέσει το ισχυρό όπλο απέναντι στους φασίστες της εποχής μας; Σε αυτή τη περίπτωση, ναι, τα κατάφερε. Το πέτυχε γιατί έδειξε ότι δεν φοβήθηκε τον ακροδεξιό που φωνασκούσε απέναντι της. Νομίζω ότι αυτό είναι το κλειδί, να δείξεις ότι δεν φοβάσαι τον κάθε αμόρφωτο, ανόητο, θρασύδειλο (επιτέθηκε σε γυναίκα) εθνικιστή που βλέπει παντού εχθρούς.

Never Afraid γράφει στο μπράτσο της νεαρής η εικονογράφος Χριστίνα Τσέβη στο εξαιρετικό έργο της που εμπνεύστηκε από τη συγκεκριμένη φωτογραφία.

#SaffiyahKhan #NeverAfraid #StopRacism

Links:

Η φωτογραφία-σύμβολο κατά του φασισμού και ένα υπέροχο σκίτσο για τη Saffiyah Khan

Saffiyah Khan: Η γυναίκα με το χαμόγελο-σύμβολο απέναντι στους φασίστες του Μπέρμιγχαμ (video)

Christina Tsevis (flickr galery)

Ubuntu: Τέλος το Unity

Είδηση σοκ! Κεραυνός εν αιθρία! ...και άλλα τέτοια κλισέ μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς στην είδηση πως η Canonical, η εταιρεία πίσω από το λειτουργικό Ubuntu (Linux), σταματάει την εξέλιξη του περιβάλλοντος εργασίας "Unity" κι επιστρέφει στο "Gnome". To Unity ήταν το μεγάλο στοίχημα της Canonical όταν το πρωτοπαρουσίασε μετά βαΐων και κλάδων πριν μερικά χρόνια. Η ειδοποιός διαφορά της από τα υπόλοιπα λειτουργικά που στηριζόταν στο Linux και ο δρόμος που θα οδηγούσε σε μια πραγματική σύγκλιση που θα σήμαινε ότι θα χρησιμοποιούσαμε το ίδιο λειτουργικό στο σταθερό υπολογιστή, στο τάμπλετ και στο κινητό.

Στην ανακοίνωση της, η Canonical, παραδέχεται ότι απέτυχε εμπορικά το Unity γι' αυτό και επιστρέφει στο δοκιμασμένο, αναπτυσσόμενο Gnome. Χρησιμοποιώ το Ubuntu εδώ και 10 χρόνια περίπου και την εμπειρία χρήσης θα τη χαρακτήριζα πολύ καλή. Ομολογώ πως δεν είδα με καλό μάτι το Unity όταν πρωτοεμφανίστηκε, όπως και μεγάλο μέρος όσων ασχολούνται με το Linux. Θεώρησα, όμως, έξυπνο το να βάλεις τη μπάρα εργασίας κάθετα αριστερά αντί για κάτω που έχουν οι υπόλοιποι, σε ένα κόσμο με wide screen (16:9) οθόνες. Στη συνέχεια το συνήθισα, δεν έγινα οπαδός του αλλά με βόλεψε και δεν ασχολήθηκα με άλλο περιβάλλον εργασίας από τα πάρα πολλά που υπάρχουν στο Linux.

Θεωρώ θετικό την επιστροφή στο Gnome. Επίσης δεν νομίζω ότι ήρθε το τέλος του Ubuntu. Ίσως μάλιστα είναι μια ευκαιρία για πρόοδο με την βοήθεια της κοινότητας του ελεύθερου λογισμικού που αναπτύσσει το Gnome. Παράλληλα θα συνεχίσω να προτείνω το Ubuntu ως μια αξιόπιστη, καλύτερη επιλογή σε αυτούς που χρησιμοποιούν Microsoft Windows.

Links:

Ubuntu 18.04 To Ship with GNOME Desktop, Not Unity

Το Ubuntu πέθανε; Ζήτω το Ubuntu;
Canonical: Τέλος το Unity [...] Επιστροφή στο Gnome

Ubuntu Unity 8 – The End [Opinion]

5 Questions We’re All Asking About the Future of Ubuntu

Master of none

Αν ο Γούντι Άλεν αποφάσιζε να ξανακάνει τηλεόραση (μετά το αποτυχημένο Crisis In Six Scenes) και είχε καταγωγή από την Ινδία τότε το Master Of None θα ήταν το δημιούργημα του. O Aziz Ansari, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της σειράς, περιγράφει τη ζωή ενός νέου ηθοποιού, ινδικής καταγωγής, στη σύγχρονη Νέα Υόρκη. To αξιοσημείωτο είναι ότι πρωταγωνιστεί ένας Ινδός, ένας Κινέζος, μια ομοφυλόφιλη αφροαμερικανή και ο λευκός άνδρας που αρκείται να παίζει τον comic relief χαρακτήρα. Το αντίστροφο δηλαδή από αυτό που περιμένεις από μια αμερικάνικη σειρά. Όπως ανέφερα, θυμίζει πολύ ταινίες του Γούντι Άλεν και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι (ομολογώ είμαι μεγάλος οπαδός του αμερικανοεβραίου σκηνοθέτη, είδα ακόμη και το Crisis In Six Scenes). Παραγωγή του Netflix (κι αυτό).

Links:
Τρέιλερ

A comics fan

#TrueStory

Τι περίμενες νοικοκυραίε;

Τα μαντρόσκυλα των αφεντικών που τόσο έχεις αγαπήσει, λύσσαξαν και άρχισαν να δαγκώνουν και εσένα.

Στην αρχή η ναζιστική εγκληματική οργάνωση που τόσο έχεις αγαπήσει σκότωνε με μαφιόζικα χτυπήματα μετανάστες, μετά έκανε δολοφονικές επιθέσεις σε εργάτες, μετά σκότωσε έναν μουσικό που ήταν ενάντια στον φασισμό. Το κράτος του Σύριζα και των προηγουμένων που τόσο χαρωπά συντήρησες με την ψήφο σου νοικοκυραίε κάλυψε και καλύπτει ακόμη την χρυσή αυγή, ακόμη χαίρουν ασυλίας από την αστική δικαιοσύνη, ακόμη οι φονιάδες κυκλοφορούν λυτοί και ωραίοι, ακόμη η αστυνομία τους καλύπτει και τους προστατεύει, ακόμη τους επιτρέπεται να ανοίγουν το στόμα τους και να ξερνάνε το φασιστικό δηλητήριο.

Αυτοί είναι που σε καλούν να κλείσεις σχολεία για να μην πάνε τα παιδιά πρόσφυγες σε αυτά και αλλοιώσουν τον πολιτισμό σου, αυτοί είναι που σου λένε να πας να δουλέψεις για ένα κομμάτι ψωμί που δεν φτάνει ούτε για να φάνε τα παιδιά σου, αυτοί είναι που σου πουλάνε υπερηφάνεια αρκεί να είσαι με το κεφάλι σκυφτό και τα βρακιά κατεβασμένα. Τώρα άρχισαν να επιτίθενται και στα δικά σου παιδιά. Έτσι μαφιόζικα και ομαδικά όπως σου αρέσει. Χτύπησαν ένα παιδί μόνο και μόνο γιατί δεν τους άρεσε η φάτσα του. Φόραγε λέει σακίδιο και είχε φωτογραφική μηχανή, αυτό ήταν αρκετό για τους φονιάδες που οπλίζεις με την υποστήριξή σου, ώστε να τον κυνηγήσουν, να τον ληστέψουν και να τον χτυπήσουν ομαδικά μέχρι να τον στείλουν στο νοσοκομείο.

Το παιδί αυτό είναι φοιτητής της σχολής καλών τεχνών, γυρνούσε από την σχολή του, περπάταγε στον δρόμο. Εσύ που φοβάσαι να περπατήσεις στο κέντρο γιατί δεν σου αρέσει ότι έχει αλλοδαπούς, ξεκίνα να φοβάσαι τώρα και για τα παιδιά σου γιατί έφτιαξες Έλληνες μαχαιροβγάλτες, που είναι εκτός ελέγχου και επιτίθενται σε όποιον δεν τους γεμίζει το μάτι. [...]

Αναδημοσίευση από το blog Σπασμένο Παράθυρο.

Επιστροφή στα βασικά;

Και πάνω που ετοιμαζόμουν να παρατήσω και το blogger.com, έβγαλε η google -επιτέλους!- νέα σύγχρονα templates για τη πλατφόρμα. Το τελευταίο διάστημα κατάργησα λογαριασμούς σε facebook, instagram, pinterest, tumblr και κάποια άλλα social που ούτε εγώ θυμόμουν πότε είχα κάνει εγγραφή. Δεν ήταν κάτι δύσκολο καθώς πλέον δεν τα χρησιμοποιούσα για να ανεβάζω περιεχόμενο. Επίσης σταμάτησαν να αποτελούν ενδιαφέρουσα πηγή νέου περιεχομένου γι' ανάγνωση. Για το τελευταίο κράτησα μόνο το twitter λόγω της αμεσότητας και της απλότητας που μαζί με τον old reader (για συγκέντρωση ροών rss) αποτελούν την πλέον ολοκληρωμένη λύση για ειδήσεις, νέα και γενικά για εύρεση ενδιαφέροντος περιεχομένου στο χαοτικό σύμπαν του world wide web. Παράλληλα διατήρησα το account στο flickr σε περίπτωση που με πιάσει φωτογραφικός οίστρος μελλοντικά, μιας και δεν το έχω με το συγκεκριμένο χόμπι... Το θεωρώ καλύτερη επιλογή από το δημοφιλές instagram.

Επιστροφή στα βασικά λοιπόν; Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό αλλά σίγουρα επιστροφή στην απλότητα!