Πάντα μου άρεσαν τα ανοιχτά, απέραντα και ονειρικά τοπία των αμερικάνικων ερήμων όπως και τα διαφορά μοτέλ/βενζινάδικα/καφετέριες που βρίσκονται στη μέση του πουθενά. Μάλλον φταίει το Χόλιγουντ γι' αυτό αίσθημα και ειδικά τα road trip movies με αυτή την αίσθηση ελευθερίας που σου μεταδίδουν. Είναι επίσης αυτή η απόκοσμη αίσθηση μοναξιάς που αποδίδεται τόσο παραστατικά σε αυτές τις "κενές" εκτάσεις. Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας τη συνέντευξη της Jo Haberman στο περιοδικό 205DPI και βλέποντας τις φωτογραφίες της από τις αμερικάνικες ερήμους. Διαβάστε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη εδώ.