Kepler-186f και Πάσχα

Και μιας και βρισκόμαστε σε ημέρες θρησκευτικής κατάνυξης να αναφέρουμε ότι η NASA βρήκε πλανήτη, με το μέγεθος της γης, στη ζώνη όπου μπορεί να υπάρξει ζωή. Δηλαδή δεν είναι ούτε πολύ κοντά στο αστέρι, γύρω από το οποίο είναι σε τροχιά, ώστε να έχει υψηλές θερμοκρασίες ούτε πολύ μακριά ώστε να έχει χαμηλές θερμοκρασίες. Βρίσκεται σε απόσταση 500 ετών φωτός από εμάς και ονομάστηκε Kepler-186f. 

Άραγε οι κάτοικοι του πως να σκότωσαν τον δικό τους μεσσία;

[πηγή]

Pride of Baghdad

Το graphic novel των Brian K. Vaughan και Niko Henrichon καταπιάνεται με ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Ιράκ από τον αμερικάνικο στρατό.  Τέσσερα λιοντάρια ελευθερώθηκαν (λόγω καταστροφής του ζωολογικού κήπου που τα φιλοξενούσε) και άρχισαν να τριγυρνούν στους δρόμους της εμπόλεμης Βαγδάτης.

Εντυπωσιακή εικονογράφηση, σφιχτή και καλογραμμένη ιστορία, ξεκίνησα χθες απλά για να το ξεφυλλίσω και το διάβασα τελικά όλο μονορούφι. Κατά τη διάρκεια αυτής της αναπάντεχης περιπλάνησης βλέπουμε πως κάθε λιοντάρι αντιπροσωπεύει μια διαφορετική άποψη/οπτική γωνία για τον πόλεμο στο Ιράκ ξεκινώντας από τον αγνό ιδεαλισμό, περνώντας στον ωμό ρεαλισμό και καταλήγοντας στον αναπόφευκτο αμοραλισμό.

Το "Pride of Baghdad" αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση ακόμη και για ανθρώπους που δεν έχουν διαβάσει άλλο graphic novel και γενικότερα δεν ασχολούνται με την κουλτούρα των κόμικ.

Happy place

Photo by Shyb

Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου αποφάσισα να κάνω αυτό που έχω δει σε τόσες αμερικάνικες ταινίες και σειρές. Να βρω μια ευχάριστη μνήμη και να ανατρέχω εκεί όταν οι σκέψεις μου πήγαιναν να με τρελάνουν. Ένα happy place. 

Σχεδόν αυτόματα μου ήρθε μια σκηνή. Μάιος, ζεστός καιρός, ήλιος να λούζει τα πάντα, σε μια καφετέρια -που πλέον δεν υπάρχει-, εκεί γύρω στις 11:00 με 12:00 πρωί, τρεις τελευταίες ώρες κενό λόγω ασθένειας καθηγητή ή λόγω στάσης εργασίας τους, να κάθομαι με φίλους παιδικούς, με συμμαθητές. Η καφετέρια ήταν ένα παλιό διώροφο σπίτι με μεγάλη αυλή, στρωμένη με πέτρα, παντού λουλούδια και δέντρα και ανάμεσα μικρά τραπεζάκια. 

Το φως. Αυτό το φως. Ένιωθα να με ζεσταίνει κάθε φορά που θυμόμουν. Σαν σε φίλτρο του ίνσταγκραμ. Το ένιωθα στο πρόσωπο μου. Οι αχτίδες του κατάφερναν να ταξιδέψουν μέσα στα χρόνια και να φτάσουν εδώ, τώρα, να ζήσουν ξανά για μερικές στιγμές.

Robot in love

Robot in Love by Rudeone.

Και επιτέλους όχι άλλο ρεαλισμό, λίγη μαγεία θέλουμε.