Στις 16/10/05 δούλεψα σε exit pole για την ΕΡΤ. Η θέση μου ήταν σε ένα ορεινό χωριό της Καβάλας, το ιστορικό Δύσβατο (όνομα και πράγμα!). Μόνιμοι κάτοικοι 4! Εγγεγραμμένοι περίπου 200. Τελικά ψήφισαν 130 άτομα. Το ενδιαφέρον ήταν όμως ένας συμπαθής ηλικιωμένος τοπικός υποψήφιος που ήταν στο εκλογικό κέντρο όλη την ημέρα. Φυσιογνωμικά έμοιαζε πολύ με τον κοντό μηχανικό που διόρθωνε το κατασκεύασμα με τα ποδήλατα στο «Τρίο της Μπέλβιλ». Κρατούσε κι έναν πράσινο φάκελο που δεν τον άφησε στιγμή από τα χέρια του. Κάθε φορά που ερχόταν κάποιος να ψηφίσει άνοιγε τον φάκελο σημείωνε κάτι και τον έκλεινε. Πολλές φορές, αφού είχαν ένα σύντομο ευχάριστο διάλογο, τον έβαζε να υπογράφει κάτι και μετά έβγαζε ένα πακετό 100ρικα, τα μετρούσε με χαρακτηριστικό τρόπο, και του έδινε ένα ποσό (€300-€400)!!! Σε κάποια φάση πρόσεξε που παρατηρούσα την όλη διαδικασία και γυρνάει και μου λέει «Τα παιδιά έρχονται από μακριά, να μην τους δώσω τα εισιτήρια;» Βασικά σκέφτηκα να του πω ότι κι εγώ από μακριά ήρθα αλλά (δυστυχώς…) αυτό μάλλον δεν θα με έκανε δικαιούχο αυτού του… «επιδόματος». Αν κάτι τέτοιο γίνεται σε ένα μικρό χωριό στη μέση του πουθενά, μπορεί να φανταστεί κανείς τι γίνεται σε μεγαλύτερα εκλογικά κέντρα. Επειδή γνωρίζω κι άλλα τέτοια «χαριτωμένα» που γίνονται κάθε τετραετία στον τόπο μου καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι δημοτικές εκλογές έχουν καταντήσει ένα παιχνίδι δοσοληψίας μεταξύ τοπικών λαμόγιων. Η πλήρης απαξίωση μιας δημοκρατικής διαδικασίας. Η αποχή ήταν περίπου 40%, μικρή κατά τη γνώμη μου…