"Αποδείξεις" και κινητά

Καταρρίπτεται ο μύθος των κινητών. Έτσι έλεγε και ξαναέλεγε χθες ο Ευαγγελάτος από την εκπομπή του. Εγώ καταρρίφθηκα από τα γέλια πάντως. Όλη νύχτα, μας μόστραραν ένα παγιδευμένο κινητό (με wallpaper 'Αποδείξεις') και μας έδειχναν τι μπορεί να κάνει. Τρόμος! Μας κλέβουν τα SMS, μας ακούνε από το κινητό μας τι κάνουμε στο κρεβάτι. Οι καλεσμένοι της εκπομπής συγκλονισμένοι. Παλιά κόλπα. Στο 'Enemy of the state', που παιζόταν την ίδια ώρα στη ΝΕΤ, τα έκανε αυτά η NSA και ο Τζιν Χάκμαν, 8 χρόνια πριν. Που απευθύνεται ο Ευαγγελάτος; Σε ανθρώπους των σπηλαίων; Όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση με τα κινητά σκιές, εμείς που ήμασταν; (Από τα Media* του Sport24)

Ελληνικό ποδόσφαιρο

"... Στην έρευνα του περιοδικού «Red Believers» διάβασα ότι υπάρχει ένα 20% Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων που δηλώνουν απόλυτα ευχαριστημένοι από το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες τους. Το συγκεκριμένο ποσοστό είναι αρκετά μεγάλο και ομολογώ ότι μου δημιούργησε απορίες. Ένας φίλος ψυχίατρος μού εξήγησε ότι υπολογίζεται πως υποφέρει από ψυχικά νοσήματα ένα ποσοστό περίπου 17%. Οι άνθρωποι αυτοί είτε ακολουθούν κάποια θεραπεία είτε δεν το γνωρίζουν!..." (Άρθρο του Α. Καρπετόπουλου στη SportDay)

Grand Theft Auto & "E"

Απογοητεύτηκα την προηγούμενη Κυριακή με το περιοδικό «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας. Είχε θέμα (και εξώφυλλο) για το video game «Grand Theft Auto – San Andreas». Καταδίκαζε το παιχνίδι γιατί παίζοντας το GTA βασικός σκοπός σου είναι να κερδίσεις χρήματα κλέβοντας αυτοκίνητα, διακινώντας ναρκωτικά, σκοτώνοντας και κάνοντας γενικά τέτοιου είδους «αγαθοεργίες». Τόνιζε πως διαφθείρει τους νέους και δίνει κακά παραδείγματα στα μικρά παιδιά. Ανέφερε μάλιστα πως η ίδια η Χίλαρυ Κλίντον ζήτησε από τη γερουσία να πάρει μέτρα (τώρα ανατρίχιασα!). Δεν περίμενα το «Ε» να δείξει τόσο συντηρητική νοοτροπία… Ένα -και καλά- προοδευτικό περιοδικό συμπεριφέρεται λες και είναι όργανο λογοκρισίας της Χούντας ή γραφείο δημοσίων σχέσεων του αρχιεπισκόπου. Μου θυμίζει κάτι ανάλογο που είχα διαβάσει στο περιοδικό «9» -κατά σατανική σύμπτωση- της ίδιας εφημερίδας για το σάλο που είχε γίνει στις ΗΠΑ για τα κόμικς (τη δεκαετία του ’50 αν θυμάμαι καλά), με αποτέλεσμα να απαγορεύσουν τη κυκλοφορία τους γιατί ασκούσαν κακή επιρροή σους νέους. Όσο υποκριτική και γελοία ήταν εκείνη η απαγόρευση τότε άλλο τόσο είναι και απαγόρευση video games τώρα. Τα παιδιά δεν είναι ανόητα ώστε να μην μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά εικονικού και πραγματικού κόσμου. Οι γονείς ας πάψουν να ανησυχούν για τα παιχνίδια κι ας ασχοληθούν με τη παιδεία που οι ίδιοι δίνουν στα παιδιά τους.

Dark City

Είμαστε οι αναμνήσεις μας; Είναι η μνήμη η κατοικία της ψυχής; Αν κατά κάποιο τρόπο μπορούσε κάποιος να μας εμφυτέψει αναμνήσεις διαφορετικές από αυτές που έχουμε θα άλλαζε και ο χαρακτήρας μας; Ο σκηνοθέτης Alex Proyas πιστεύει πως η απάντηση είναι αρνητική. Όποια κι αν είναι η άποψη σας πρέπει να δείτε την ταινία «Dark City» που πραγματεύεται αυτό το φιλοσοφικό και πολύ ενδιαφέρον θέμα.

Το μήνυμα των δημοτικών εκλογών

Στις 16/10/05 δούλεψα σε exit pole για την ΕΡΤ. Η θέση μου ήταν σε ένα ορεινό χωριό της Καβάλας, το ιστορικό Δύσβατο (όνομα και πράγμα!). Μόνιμοι κάτοικοι 4! Εγγεγραμμένοι περίπου 200. Τελικά ψήφισαν 130 άτομα. Το ενδιαφέρον ήταν όμως ένας συμπαθής ηλικιωμένος τοπικός υποψήφιος που ήταν στο εκλογικό κέντρο όλη την ημέρα. Φυσιογνωμικά έμοιαζε πολύ με τον κοντό μηχανικό που διόρθωνε το κατασκεύασμα με τα ποδήλατα στο «Τρίο της Μπέλβιλ». Κρατούσε κι έναν πράσινο φάκελο που δεν τον άφησε στιγμή από τα χέρια του. Κάθε φορά που ερχόταν κάποιος να ψηφίσει άνοιγε τον φάκελο σημείωνε κάτι και τον έκλεινε. Πολλές φορές, αφού είχαν ένα σύντομο ευχάριστο διάλογο, τον έβαζε να υπογράφει κάτι και μετά έβγαζε ένα πακετό 100ρικα, τα μετρούσε με χαρακτηριστικό τρόπο, και του έδινε ένα ποσό (€300-€400)!!! Σε κάποια φάση πρόσεξε που παρατηρούσα την όλη διαδικασία και γυρνάει και μου λέει «Τα παιδιά έρχονται από μακριά, να μην τους δώσω τα εισιτήρια;» Βασικά σκέφτηκα να του πω ότι κι εγώ από μακριά ήρθα αλλά (δυστυχώς…) αυτό μάλλον δεν θα με έκανε δικαιούχο αυτού του… «επιδόματος». Αν κάτι τέτοιο γίνεται σε ένα μικρό χωριό στη μέση του πουθενά, μπορεί να φανταστεί κανείς τι γίνεται σε μεγαλύτερα εκλογικά κέντρα. Επειδή γνωρίζω κι άλλα τέτοια «χαριτωμένα» που γίνονται κάθε τετραετία στον τόπο μου καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι δημοτικές εκλογές έχουν καταντήσει ένα παιχνίδι δοσοληψίας μεταξύ τοπικών λαμόγιων. Η πλήρης απαξίωση μιας δημοκρατικής διαδικασίας. Η αποχή ήταν περίπου 40%, μικρή κατά τη γνώμη μου…

Εθνική Ελλάδος

Βοσνία 0 - Ελλάς 4. Το παιχνίδι ήταν άθλιο. Πολύ κακό ποδόσφαιρο και από τις δύο εθνικές ενώ διαιτητής έχασε τον έλεγχο λόγω της γκάφας του να αποβάλει λάθος ποδοσφαιριστή. Παράλληλα το γήπεδο ήταν αντιτηλεοπτικό. Γενικά μπορώ να πω ότι μάλλον έχασα 90 λεπτά από τον χρόνο μου. Ποτέ δεν ήμουν οπαδός της εθνικής και μάλλον ποτέ δεν θα γίνω. Ούτε το Euro με έκανε να αλλάξω στάση. Χάρηκα που το πήρε αλλά οπαδός της δεν έγινα. Ίσως να φταίει που ήταν απαξιωμένη η ομάδα της Ελλάδας, όταν άρχισα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο (αρχές ’90), από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές και τους παράγοντες-λαμόγια της ΕΠΟ. Ίσως πάλι ο λόγος να ήταν όλες αυτές οι υπερβολές μετά τη Πορτογαλία και τα «σούπερ κιτς» πανηγύρια. ΥΓ1: Ο Σαμαράς και ο Σεϊταρίδης είναι πραγματικά μεγάλοι ποδοσφαιριστές! Ο Κατσουράνης είναι ίσως ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής αυτή τη στιγμή. ΥΓ2: Με πιάνει θλίψη όταν βλέπω Μπασινά – Καραγκούνη – Κυργιάκο – Σεϊταρίδη – Νικοπολίδη μαζί. Και να φανταστεί κανείς ότι ήμουν από αυτούς που τους είχα υποτιμήσει όταν έπαιζαν στον ΠΑΟ.

Good Night,and Good Luck.

Είδα χθες το απόγευμα το “Good Night, and Good Luck.”. Αμερικάνικη παραγωγή σε σκηνοθεσία George Clooney. Πρωταγωνιστεί ο David Strathairn. Η ταινία αναφέρεται στις απολυταρχικές τακτικές του McCarthy (αμερικάνος γερουσιαστής) για την αντιμετώπιση του «κινδύνου του κομμουνισμού» μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα και περιγράφει τον τρόπο που ένας δημοσιογράφος του CBS, Edward R. Murrow, αντιστάθηκε στην καταστρατήγηση των ατομικών δικαιωμάτων από την κυβέρνηση και την γελοιοποίηση της δικαιοσύνης. Αρκούσαν υπόνοιες ή ανώνυμες καταγγελίες ότι ένα άτομο (ή κάποιος συγγενής του) είχε σχέση με το Κ. Κ. για να καταδικαστεί. Με μια σειρά εκπομπών προσπάθησε να ξεσκεπάσει την επιβολή ανελευθερίας με το πρόσχημα του πατριωτισμού και τα κατάφερε ως ένα σημείο. Η ταινία είναι πολύ καλή. Είναι ασπρόμαυρη και όμορφα σκηνοθετημένη. Τον McCarthy δεν τον υποδύεται κάποιος ηθοποιός αλλά χρησιμοποιήθηκαν αυθεντικά βίντεο του αμερικάνου γερουσιαστή! Ο πρωταγωνιστής έχει επιβλητική μορφή και η μουσική δημιουργεί μια εκπληκτική, μελαγχολική ατμόσφαιρα. Όπως μελαγχολική είναι και η διαπίστωση ότι πολλές είναι οι ομοιότητες της εποχής του McCarthy με την σημερινή τρόμο-υστερία και την καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ του Μπους…

Διαβάζοντας αγγελία

«Ζητούνται άτομα με φιλοδοξίες για τη στελέχωση των νέων γραφείων μεγάλης γερμανικής εταιρείας. Πλήρης και μερική απασχόληση. Προοπτική εξέλιξης, προσφέρεται μισθός και bonus. Πτυχίο ΑΕΙ, ΤΕΙ και ΙΕΚ θα θεωρηθεί πρόσθετο προσόν.» Αυτά διάβασα λοιπόν και αποφάσισα να τους καλέσω. Κλείνω ραντεβού, περνάω συνέντευξη, όλα καλά και ωραία. Μου λέει ο υπεύθυνος ότι θα γίνει ένα πενθήμερο σεμινάριο όπου και θα επιλεγούν αυτοί που θα προσληφθούν. «Μπράβο, οργάνωση!» σκέφτομαι. Πάω στο σεμινάριο. Ήταν 12-15 υποψήφιοι. Αρχίζει, ο ίδιος υπεύθυνος, λέγοντας πόσο φοβερή και τρομερή είναι η εταιρία (γιατί δεν ανέγραψαν το όνομα της στην αγγελία;). Και τόσα εκ. ευρώ κεφάλαιο, και τόσους χιλιάδες ευτυχισμένους πελάτες σε όλη την Ευρώπη, χιλιάδες στελέχη (όχι υπαλλήλους αλλά στελέχη) και άλλα τέτοια ωραία. Μετά είχαμε μια ανάλυση των χρηματοοικονομικών προϊόντων, δηλαδή δάνεια, ομόλογα, μετοχές κτλ. Καλά όλα αυτά, σκέφτομαι, αλλά πέρασε μια ώρα και ακόμη δεν μας είπαν το αντικείμενο εργασίας μας. Πάμε και στο ψητό. «Η δουλεία σας θα είναι, μας λέει, να βρείτε πελάτες που θέλουν να χρησιμοποιήσουν κάποιο τέτοιο προϊόν και να τον πείσετε να συναντήσει έναν από τους υπευθύνους της εταιρίας για να του προσφέρει τις υπηρεσίες μας, οι οποίες είναι να βρούμε ποιο πακέτο, από αυτά που προσφέρονται στην αγορά, συμφέρει τον πελάτη μας.» Με άλλα λόγια door to door, αν και επέμενε ότι δεν είναι door to door (τότε πως το καλό θα βρω πελάτη;). Απλά να βρω πελάτη και να τον πάω σε έναν από τους υπευθύνους της εταιρίας να του πωλήσει υπηρεσίες… Καταλήγοντας (μετά από 3 ώρες!) έφτασε και σε αυτό που με ενδιέφερε πολύ. Αποδοχές. Αρχικά είναι μόνο μερική απασχόληση (τι έγραφε η αγγελία;). Πάμε και στο πιο σημαντικό. Πληρώνεσαι μόνο ανάλογα τον αριθμό πελατών που θα φέρεις. Δηλαδή όχι μισθός μόνο bonus (τι είπαμε έγραφε η αγγελία;). Και το καλύτερο για το τέλος. Με ένα ύφος σοβαρό μας λέει: «με 4 ώρες τη μέρα θα μπορείτε να βγάλετε μέχρι €3000 το μήνα(!)». Πως σας φαίνεται; Είναι παραπλανητική αγγελία; Μπορεί ένας άνεργος να ζήσει με μερική απασχόληση τέτοιου είδους; Να ενδιαφερθώ ή να αφήσω σε άλλους ενδιαφερόμενους την ευκαιρία εργασίας;

Μουσική...

Αντιγραφω απο το βιβλιο του Μανου Χατζιδακι "Τα σχολια του Τριτου". Ετσι σαν φορο τιμης. "...Ειναι το Τριτο, θα λεγα:

Σαν αγορα υποδηματων για παιδια, που ακομη δεν εχουν ενηλικιωθει.

Ειναι σαν σμηνος πελαργων ή μελαγχολικων περιστεριων.

Σαν ακροβατες που κινουνται σε φανταστικα σκοινια.

Σαν κεντημα γριας απο την Κρητη.

Ειναι φωταγωγος

Φωτος αγωγος

Προαγωγος

Αρχων

Εξαρχων

Ιδαλγος

Και οπως θαλεγεν ο Σουρης επιτυχως:

Το Τριτο τους ελεφαντες διωκει

Και τιμην επιδιωκει..... (Κυριακη, 30 Απριλιου 1978) "

Διαβάστε εδώ έναν καταταπληκτικό διάλογο μετάξυ blogger για τη ΜΟΥΣΙΚΗ με αφορμή το Τρίτο Πρόγραμμα.