Τα "μάτια"

 

 

Στην εικόνα βλέπουμε την σχεδίαση από τους προβολείς των superbike της Ducati από το  1986 έως και σήμερα. Εντυπωσιακή η εξέλιξη αλλά θα μείνω στην 916 του 1994 για συναισθηματικούς λόγους. Μεγάλωσα διαβάζοντας για την 916, ήταν τόσο εντυπωσιακή για την εποχή της, αισθητικά αλλά και μηχανολογικά, που με έκανε να στρέψω το βλέμμα μου προς Ιταλία παρά την μακρόχρονη αγάπη μου για τις Ιαπωνικές κατασκευές.

Παρεμπιπτόντως, νομίζω έχει κουράσει η επιθετική σχεδίαση στα φώτα τόσο των μοτοσυκλετών όσο και των αυτοκινήτων. Όλα πλέον είναι σαν να είναι μονίμως νευριασμένα...

Ο βίσονας

 

Πάντα με εντυπωσίαζαν οι βίσονες. Μου δίνουν την εντύπωση ότι κρύβουν μια ανώτερη σοφία, μου αφήνουν μια αύρα μυστικισμού. Ίσως είναι η όψη τους ή το τεράστιο μέγεθος τους  καθώς οι βίσονες έχουν ύψος γύρω στα 2 μέτρα, μήκος έως 3,5 μέτρα και ζυγίζουν από 900 κιλά έως 1,2 τόνο! Ίσως, απλώς, να έχω επηρεαστεί από τη σειρά American Gods ή από το The Last Air Bender. Στο φάντασυ μυθιστόρημα που θα έγραφα, εάν είχα συγγραφικό ταλέντο, σίγουρα θα περιλάμβανα τον βίσονα σαν την ενσάρκωση κάποιου σοφού πνεύματος ή κάποιου δυνατού πλάσματος/θεού.

Ο πίνακας είναι της Elicia Edijanto.

Η ακτή

Ένας χρήστης, σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο, από το οποίο δυστυχώς δεν κράτησα το λινκ για να γίνει αναφορά στη πηγή, περιέγραφε, με ποιητική διάθεση, πως θα ήθελε να είναι ο θάνατός του/της. Γράφει ότι θα ήθελε να πεθάνει σε μια ερημική ακτή και η παλίρροια αργά-αργά να καταπίνει το σώμα του/της, παρασύροντας το μέσα στη θάλασσα. Από την εικόνα που σχημάτισε το μυαλό μου λόγω αυτής της περιγραφής, μου δημιουργήθηκε μια αίσθηση... μεγαλείου, πέρα από την αναπόφευκτη τραγικότητα που συνοδεύει η θωριά του θανάτου. Οπτικοποιεί με τον καλύτερο τρόπο, κατά τη γνώμη μου, το πως η ύλη σου, μετά το τέλος, ενσωματώνεται, γίνεται μέρος της φύσης, του σύμπαντος, του όλου. Επομένως ίσως έτσι ο θάνατος είναι ένα τέλος (για τη μονάδα, το σώμα που διαλύεται) αλλά όχι το οριστικό τέλος για την ύλη από την οποία είσαι φτιαγμένος/η, για τα μόρια που σε συνέθεταν ως μια μοναδική ύπαρξη. Επιστρέφουμε εκεί από όπου ήρθαμε ή όπως πολύ όμορφα το περιγράφει ένας από τους καλύτερους μουσικούς της εποχής μας (ή μήπως εποχής μου;)... we are all made of stars.

Photo by Kikki Starr on Unsplash

Η ομίχλη

 

Όταν γυρίζω στο χωριό μου, βλέπω τα μέρη που έπαιζα μικρός, που έβγαινα βόλτες ως έφηβος και νομίζω ότι όλα αυτά έγιναν σε μια άλλη ζωή, ότι δεν ήμουν εγώ αυτός που τα έζησε, ήταν κάποιος άλλος. Κάπου εκεί στα 35, φαίνεται μια ομίχλη να κρύβει τις αναμνήσεις εκείνης της εποχής, να χάνονται για λίγο, να ξεθωριάζουν και στη θέση τους ν' ανθίζουν νέες αναμνήσεις κάποιου άλλου, κάποιου "μεγάλου", κάποιου "υπεύθυνου ενήλικα" που πληρώνει εφορία και λογαριασμούς ρεύματος. Εκείνος ο "νέος" συνεχίζει να τριγυρίζει μέσα στην ομίχλη μέχρι να τον φτάσουν τα χρόνια της λήθης. Κάποιες στιγμές βρίσκει ξέφωτα που δεν τα έχει μουσκέψει η ομίχλη, με καθαρό ήλιο και πετάει αναμνήσεις σαν χάρτινα πολύχρωμα αεροπλανάκια που ταξιδεύουν για λίγο στον αέρα, μετά πέφτουν στο νερό κι αρχίζουν να διαλύονται. Ο "μεγάλος" τα βλέπει και νιώθει όμορφα, παράξενα ή κι άσχημα. Μερικές φορές απλώς ενοχλείται που ταράζεται η γκρίζα ρουτίνα του. 

Photo by Dusan Adamovic on Unsplash

MG Cyber GTS (M.Y. 2025)

 

 

Οι Κινέζοι της MG δημιούργησαν το όποιο όμορφο αυτοκίνητο για το 2025. Το MG Cyber GTS είναι ηλεκτρικό. Δεν έχουν ανακοινώσει ακόμη τεχνικά χαρακτηριστικά. Ο επικεφαλής σχεδίασης, Jozef Kaban, επιβεβαιώνει πως η θερμή υποδοχή του κοινού στο πρωτότυπο που παρουσίασαν, οδήγησε στην απόφαση για παραγωγή, με το λανσάρισμα να τοποθετείται τον Οκτώβριο του 2025.

 

Και τελικά τι είναι η ΑΙ;

 

Τα μοντέλα "τεχνητής νοημοσύνης" δεν έχουν καμία νοημοσύνη. Δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν. Απλά το μετατρέπουν σε αριθμούς και δημιουργούν τεράστιους πίνακες πιθανοτήτων συσχέτισης μεταξύ λέξεων και φράσεων, βάσει των κειμένων που χρησιμοποιήθηκαν για να "εκπαιδευτούν".

Αν υπάρχουν λάθη στα κείμενα, θα χρησιμοποιήσουν κι αυτά.

Αν υπάρχουν ανακρίβειες, θα χρησιμοποιήσουν κι αυτές.

Αν υπάρχει μίσος/φασισμός/ρατσισμός στα κείμενα, θα χρησιμοποιήσουν κι αυτά.

Απαντούν βάσει πιθανοτήτων εμφάνισης κειμένων σε παρόμοιες ερωταπαντήσεις - γι'αυτό και δεν δίνουν δυο φορές την ίδια απάντηση.

Δεν είναι γνώση - είναι συρραφή κειμένων και λέξεων με σκοπό να παράξουν ένα αληθοφανές και στατιστικά πιθανό αποτέλεσμα.

Photo by Roman Vsugon on Unsplash

Θα αγόραζες αυτοκίνητο με σιδερένιες ζάντες;

Στο νέο Panda θα υπάρχει έκδοση χωρίς οθόνη αφής, χωρίς πίσω ηλεκτρικά παράθυρα και με σιδερένιες ζάντες! Η προφανής αιτία αυτών των επιλογών είναι μείωση του κόστους. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρονιά έπεσε από τη κορυφή των πωλήσεων στην Ευρώπη το VW Golf. Τη κορυφή κατέκτησε το "ταπεινό" Dacia Sadero. 

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που ίσως οδήγησε σε αυτές τις επιλογές. Πολλοί καταναλωτές έχουν κουραστεί από τη πολυπλοκότητα των σύγχρονων αυτοκινήτων. Αρκετοί είναι αυτοί που θέλουν ένα απλό, αξιόπιστο, με χαμηλή αξία κτήσης και χρήσης αυτοκίνητο. Αυτές τις ανάγκες καλύπτει το Toyota Probox που κοστίζει €9.750(!) στην Ιαπωνία και συνεχίζει να παράγεται και να ανανεώνεται και για το 2025.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο λινκ.

Le Comte De Monte-Cristo (2024)

Το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δούμα είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, το διάβασα μάλιστα και σχετικά πρόσφατα, σε μια νέα, όμορφη έκδοση του 2018, από τις εκδόσεις "Εστία". Τυχαία ανακάλυψα ότι μεταφέρθηκε ξανά στον κινηματογράφο το 2024 και μάλιστα ότι ήταν γαλλική παραγωγή και όχι του Χόλυγουντ. 

Η ιστορία διαδραματίζεται τον 19ο αιώνα κι αφηγείται την ιστορία του Εντμόν Νταντές, ενός νέου άντρα που αδίκως φυλακίζεται -λόγω προδοσίας- από τρεις εχθρούς του. Μετά από 14 χρόνια σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι, δραπετεύει και ανακαλύπτει έναν θησαυρό, μεταμορφώνεται σε Κόμη Μοντε-Χρίστο και σχεδιάζει την πολυεπίπεδη εκδίκηση του.

Το φιλμ είναι πιστή μεταφορά, σέβεται τη πρώτη ύλη, όμως, αναπόφευκτα, δεν εμβαθύνει στους χαρακτήρες καθώς η χρονική διάρκεια θα διπλασιαζόταν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σημαντικά σημεία του αριστουργήματος του Δουμά να μένουν ανεκμετάλλευτα. Παρόλα αυτά ήταν μια καλή επιλογή για Σάββατο βράδυ που έβαλα να το δω, έχει όλα τα καλά χαρακτηριστικά μιας περιπέτειας εποχής, κυλάει γρήγορα χωρίς να κάνει κοιλιά, έχει πολλά εντυπωσιακά πλάνα, επιβλητικά σκηνικά κι όμορφη φωτογραφία.

Τρέιλερ.