Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

Ζωή

O @contrabbando πέθανε σήμερα. Είχε καρκίνο. Δεν τον γνώριζα. Τον έμαθα μέσα από το radiobubble. Τον ακολουθούσα στο τουίτερ θαυμάζοντας τον λόγο του. Πριν μερικές μέρες ήμουν στη κηδεία του πατέρα ενός φίλου. Πριν από καιρό έχασα έναν δικό μου άνθρωπο. Με αφορμή το σημερινό θυμήθηκα πάλι το οριστικό του θανάτου να με εξουθενώνει. Σκέψεις θεολογικές, φιλοσοφικές, σκέψεις αδέξιες να προσπαθούν να επιβληθούν η μια της άλλης μέσα στο μυαλό μου. Το αίσθημα της απώλειας να μουδιάζει το σώμα. Τη τεράστια τρύπα στο κέντρο του στέρνου να μεγαλώνει. Και αυτό το άσχετο τραγούδι που είχες χρόνια να ακούσεις, μια μουσική ξεχασμένη, να παίζει χαμηλόφωνα μέσα στο μυαλό για να σε κρατά σε εγρήγορση, να σε αποτρέπει από τη παραίτηση.

Και όμως μετά από όλα αυτά συνεχίζεις να σπαταλάς τη ζωή σου. Τι φοβάσαι; Τι είναι πιο τρομακτικό από τον θάνατο;

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Αριζόνα ντριμ

San Rafael Valley, Arizona. Photo by cobalt123.

- Όυφ σε βαρέθηκα. Ναι, σε εσένα μιλάω. Σε βαρέθηκα. Κάθεσαι και σκας για πράγματα ασήμαντα. Και το ξέρεις ότι είναι ασήμαντα αλλά εσύ εκεί, δηλητηριάζεσαι μόνο σου. Σε πειράζει. Είναι οι ανασφάλειες σου που βγαίνουν στην επιφάνεια με τη παραμικρή ευκαιρία; Είναι ο γαμημένος ο χαρακτήρας σου; Είναι που σε μεγάλωσαν έτσι; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι κουράστηκες.

- Θα τα παρατήσω όλα και θα πάω να ανοίξω καντίνα σε έναν ερημικό δρόμο στην Αριζόνα που θα σταματούν όσοι ταξιδεύουν.