Όταν πάω σε επίσκεψη που υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζω, συνειδητοποιώ πόσο ασφυκτικοί είναι οι μικρόκοσμοι που έχουμε φτιάξει κι έχουμε κλειστεί μέσα. Γνωρίζεις ανθρώπους διαφορετικούς και σου φαίνονται σαν εξωγήινοι. Δεν εννοώ με εξωφρενικούς τρόπους ζωής που βλέπεις μόνο σε ταινίες αλλά απλούς καθημερινούς ανθρώπους που έχουν συλλάβει την έννοια της ζωής με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Και μόνο κάτι καλό μπορεί να βγει από τέτοιες συναντήσεις, νέα γνώση, διαπλάτυνση οριζόντων.
Πέρα όμως από τη πολύτιμη γνώση που θα αποκτήσεις, στο τέλος, θα ανακαλύψεις κι ένα κοινό μοτίβο που κρύβετε πίσω από το διαφορετικό. Σαν όλοι να προσπαθούμε να φτάσουμε στη κορυφή το βουνού ακολουθώντας διαφορετικά μονοπάτια. Κάπου, κάποτε, όμως αυτές οι διαδρομές συναντιούνται, διασχίζουν κοινούς τόπους. Βλέπεις τότε ομοιότητες που με τη πρώτη ματιά δεν είναι εκεί. Αυτό σε ανακουφίζει λίγο για κάποιο λόγο. Ίσως να είναι η οικειότητα.
