Η εποχή των blogs έχει περάσει εδώ και καιρό. Είναι μια διαπίστωση που γίνεται πιο έντονη βλέποντας τα feed από τα blogs που είχα στον Google Reader, που κι αυτός κλείνει με τη σειρά του μετά από απόφαση της Google. Μάλλον θεωρούν το RSS ξεπερασμένη τεχνολογία. Ιστολόγια ανενεργά, νεκρά, μερικά ξεχασμένα άλλα που θα μου λείψουν. Ίσως να έρθει και η σειρά του blogger.com (που φιλοξενεί εδώ και σχεδόν 7 χρόνια τον "Μαγικό Αυλό") να κλείσει. Στην εποχή του micro blogging και των ρετρό φωτογραφιών φαγητών και γατών τα παλιομοδίτικα προσωπικά ιστολόγια πιθανόν να μην έχουν θέση.
Τότε τι δουλειά έχω εγώ εδώ; Γιατί συνεχίζω έστω και με πιο αργό ρυθμό να ποστάρω; Σκέφτηκα αρκετές φορές να το παρατήσω κι εγώ το άθλημα, να αφήσω το blog να πλανιέται σαν πλοίο φάντασμα στους απέραντους ωκεανούς του ίντερνετ, με κολήμμενο το "τιμόνι" στην ημερομηνία του τελευταίου ποστ. Δεν το έκανα γιατί η εσωτερική μου ανάγκη για προσωπική έκφραση και η ματαιοδοξία μου δεν κατάφερε να βρει μια άλλη διέξοδο προς την επιφάνεια. Ας μην είναι πλέον στη μόδα, ας είναι οι επισκέπτες ακόμη λιγότεροι, τα σχόλια ελάχιστα (μετράει η ποιότητα και όχι η ποσότητα:-), αυτό το blog θα παραμείνει μια πινακοθήκη, των ονείρων μου, της φαντασίας μου, των πραγμάτων που λατρεύω, της ζωής που θα ήθελα να είχα.
Οπότε... stay tuned!
