Ήρθε η ώρα να πούμε τα δικά μας ΟΧΙ.
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012
Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012
Another earth
Τη νύχτα που εμφανίζεται μυστηριωδώς στον ουρανό ένας πλανήτης όμοιος με τη γη, μια μεθυσμένη μαθήτρια εμπλέκεται σε τροχαίο δυστύχημα με ένα αυτοκίνητο στο οποίο είναι δύο γονείς με το μικρό τους παιδί. Σκοτώνονται το παιδί και η γυναίκα, ο άνδρας τραυματίζεται σοβαρά ενώ η νεαρή Rhoda που -είναι και η υπεύθυνη- δεν τραυματίζεται. Η ζωή της όμως αλλάζει καθώς φυλακίζεται για τέσσερα χρόνια ενώ το βάρος των νεκρών τη στοιχειώνει οδηγώντας τη στη χρόνια κατάθλιψη. Μετά την αποφυλάκιση της αποφασίζει να συναντήσει τον άνδρα που επέζησε για να του ζητήσει συγνώμη. Όλα αυτά ενώ ο πλανήτης - κλώνος της γης συνεχίζει να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους.
Μια ανεξάρτητη ταινία επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκε από τον Mike Cahill με κόστος μόνο 200.000 δολάρια! Ξεχάστε τα κλισέ του είδους. Το sci fi στοιχείο, ενώ είναι σημαντικό, έχει δεύτερο ρόλο στο φιλμ. Πρωταγωνιστούν το θύμα και ο θύτης. Ο καταρρακωμένος άνδρας που προσπαθεί να μαζέψει τα θραύσματα της ζωής του και το κορίτσι που αναζητά τη λύτρωση της συγχώρεσης. Η μοναξιά και η απόγνωση. Η απώλεια και η ανάγκη της δεύτερης ευκαιρίας.
Το πρώτο που σε κερδίζει είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο σκηνοθέτης με τα σκοτεινά τοπία και τη χρήση αποχρώσεων παγωμένου μπλε δίνοντας κάτι το δυσοίωνο και νοσηρό, μια υποβόσκουσα ανατριχίλα. Η σκηνοθεσία πραγματικά απογειώνει το φιλμ. Ρεαλιστική, σχεδόν ντοκυματερίστικη αλλά ταυτόχρονα και με πλάνα που φλερτάρουν με τη ποίηση. Οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών είναι καθηλωτικές, λακωνικές, σχεδόν υπνωτικές προσθέτοντας πόντους στη συνολική εικόνα.
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα υπαρξιακό δράμα που βάφεται στα χρώματα της επιστημονικής φαντασίας για να αποδώσει έντονα τα στοιχεία του ανθρώπινου ψυχισμού, την ανάγκη για ουσιαστική συνύπαρξη και ανθρώπινη επαφή που οδηγεί τελικά στη λύτρωση.
τρέιλερ
imdb
Malala Yousafzai
Ένα κορίτσι με ένα βιβλίο.
Τη γνώση.
Τη μάθηση.
Τη παιδεία.
Τη κριτική σκέψη.
Ούτε στα πιο απαισιόδοξα σενάρια για την Ελλάδα δεν πίστευα ότι το παραπάνω θα είχε εφαρμογή και στη πολύπαθη χώρα μου κι ενώ βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2012. Ναι 2012 και όχι 1582. Μεσαίωνας version 2.0. Όχι δεν πυροβολούμε (ακόμη;) 14χρονα κορίτσια που θέλουν να πηγαίνουν σχολείο. Πυροβολούμε, δέρνουμε, διασύρουμε, καταστρέφουμε ανθρώπους που δεν είναι σαν εμάς στην εμφάνιση, στο μυαλό, στις συνήθειες.
Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012
Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012
Γέρων Rap-ίσιος
Αγαπητέ Αρτέμη,
Οι TXC ήταν από τα αγαπημένα μου hip hop συγκροτήματα κατά τη τρυφερή ηλικία των 16-18 (μετά τους σπουδαίους Active Member και FF.C). "Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει" ήταν φράση αγαπημένη που κόσμησε τετράδια και βιβλία. Αγόρασα δίσκους, μπλουζάκια ήρθα σε συναυλίες. Μετά κάπου η φάση χάλασε με το hip hop, άλλαξαν και τα δικά μου ακούσματα, έπαψαν να υπάρχουν και οι TXC. Άκουσα "Αρτέμη & Ευθύμη", μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η στροφή προς την αρχαία Ελληνική γλώσσα, ιστορία, παράδοση. Με σκεπτικισμό αντιμετώπισα την υποβόσκουσα ιδεολογία και τον (υπερ)πατριωτισμό αλλά συνέχισα να απολαμβάνω τις ρίμες σαν ατσάλι που εκτοξευόταν κατά ριπάς από το -αναμφισβήτητα- πηγαίο ταλέντο σου.
Και ερχόμαστε στο παρόν. Νέος δίσκος (Αρτέμης - Λυκόσχημος Αμνός), νέα τραγούδια. Από περιέργεια και νοσταλγία βάζω να ακούσω το τελευταίο πόνημα σου. Οικεία αισθητική, hard core samples, κορυφαία -για άλλη μια φορά- απόδοση στην... απαγγελία των στοίχων που συνεχίσουν να πλέουν βέβαια στα γκρίζα νερά του πατριωτισμού/εθνικισμού. Καλή η πρώτη γνώμη μου, χωρίς βέβαια τον παλιότερο ενθουσιασμό (είμαστε πλέον στο 2012 και όχι στο 1996 βέβαια).
Φτάνω στον "Μαξ". Τραγούδι για κάποιον που έμπλεξε με ναρκωτικά, φυλακές και απόγνωση. Όλα καλά μέχρι που φτάνω στην αναφορά στον γέροντα Παϊσιο...
Ξενέρωμα. Απίστευτο ξενέρωμα. Το βίντεο κλιπ του τραγουδιού φιλοξενείται σε χριστιανικά μπλογκ και σάιτ. Όλο αυτό το... τρεντ με τον γέροντα μ' έχει κουράσει. Δεν έχω διαβάσει κάποιο σχετικό βιβλίο, δεν ξέρω τίποτα για τη ζωή του. Δεν έχω άποψη για το αν ήταν φωτισμένος άνθρωπος, άγιος ή cylon. Αυτό που ξέρω είναι ότι κάπου οι έννοιες έχουν μπερδευτεί. Τέχνη & θρησκεία φαίνονται να αλληλοσπαράζονται (βλ. Χυτήριο, ταινία για τον Μωάμεθ κτλ) χωρίς κάτι καλό να μπορεί -συνήθως- να βγει από αυτό.
Σε αναμονή της επιστροφής στις ρίζες του γνήσιου, ανόθευτου, επαναστατικού, κοινωνικού, πολιτικοποιημένου hip hop.
Με ειλικρινή εκτίμηση,
Κάποιος που άκουγε ελληνική hip hop
Οι TXC ήταν από τα αγαπημένα μου hip hop συγκροτήματα κατά τη τρυφερή ηλικία των 16-18 (μετά τους σπουδαίους Active Member και FF.C). "Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει" ήταν φράση αγαπημένη που κόσμησε τετράδια και βιβλία. Αγόρασα δίσκους, μπλουζάκια ήρθα σε συναυλίες. Μετά κάπου η φάση χάλασε με το hip hop, άλλαξαν και τα δικά μου ακούσματα, έπαψαν να υπάρχουν και οι TXC. Άκουσα "Αρτέμη & Ευθύμη", μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η στροφή προς την αρχαία Ελληνική γλώσσα, ιστορία, παράδοση. Με σκεπτικισμό αντιμετώπισα την υποβόσκουσα ιδεολογία και τον (υπερ)πατριωτισμό αλλά συνέχισα να απολαμβάνω τις ρίμες σαν ατσάλι που εκτοξευόταν κατά ριπάς από το -αναμφισβήτητα- πηγαίο ταλέντο σου.
Και ερχόμαστε στο παρόν. Νέος δίσκος (Αρτέμης - Λυκόσχημος Αμνός), νέα τραγούδια. Από περιέργεια και νοσταλγία βάζω να ακούσω το τελευταίο πόνημα σου. Οικεία αισθητική, hard core samples, κορυφαία -για άλλη μια φορά- απόδοση στην... απαγγελία των στοίχων που συνεχίσουν να πλέουν βέβαια στα γκρίζα νερά του πατριωτισμού/εθνικισμού. Καλή η πρώτη γνώμη μου, χωρίς βέβαια τον παλιότερο ενθουσιασμό (είμαστε πλέον στο 2012 και όχι στο 1996 βέβαια).
Φτάνω στον "Μαξ". Τραγούδι για κάποιον που έμπλεξε με ναρκωτικά, φυλακές και απόγνωση. Όλα καλά μέχρι που φτάνω στην αναφορά στον γέροντα Παϊσιο...
Ξενέρωμα. Απίστευτο ξενέρωμα. Το βίντεο κλιπ του τραγουδιού φιλοξενείται σε χριστιανικά μπλογκ και σάιτ. Όλο αυτό το... τρεντ με τον γέροντα μ' έχει κουράσει. Δεν έχω διαβάσει κάποιο σχετικό βιβλίο, δεν ξέρω τίποτα για τη ζωή του. Δεν έχω άποψη για το αν ήταν φωτισμένος άνθρωπος, άγιος ή cylon. Αυτό που ξέρω είναι ότι κάπου οι έννοιες έχουν μπερδευτεί. Τέχνη & θρησκεία φαίνονται να αλληλοσπαράζονται (βλ. Χυτήριο, ταινία για τον Μωάμεθ κτλ) χωρίς κάτι καλό να μπορεί -συνήθως- να βγει από αυτό.
Σε αναμονή της επιστροφής στις ρίζες του γνήσιου, ανόθευτου, επαναστατικού, κοινωνικού, πολιτικοποιημένου hip hop.
Με ειλικρινή εκτίμηση,
Κάποιος που άκουγε ελληνική hip hop
Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012
Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012
The Rolling Stones - Watching The River Flow
Oh, this ol' river keeps on rollin', though,
No matter what gets in the way and which way the wind does blow,
And as long as it does I'll just sit here
And watch the river flow.
Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012
Θλιβερή παράσταση
Αυτή τη στιγμή βλέπουμε live το θλιβερό τέλος του ΠΑΣΟΚ. Ο Βενιζέλος δίνει άλλη μια άρρωστη παράσταση προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο. Αυτοί που κατέστρεψαν την χώρα (με τη... "πολύτιμη" βοήθεια μας βεβαίως) βλέπουν να τους καταπίνει το τέρας που ανέθρεψαν με τόση στοργή όλα αυτά τα χρόνια. Τραγικά σκιάχτρα, δίπλα του, οι γνωστοί, παλιότερα, ως δημοσιογράφοι σιγοντάρουν τρώγοντας τα τελευταία ψίχουλα που πέφτουν από τα αφεντικά τους.
Δεν αντέχω να τους βλέπω πλέον. Διάβασα για το παραπάνω θέαμα στο twitter. Προτιμώ να κρύψω το κεφάλι μου στα μαξιλάρια του καναπέ ως αστική στρουθοκάμηλος και να αιθεροβατώ πως ο κίνδυνος εξαφανίστηκε. Ώσπου να με φάνε τα σκυλιά. Αυτά που πάντα πεινάνε. Που σε κοιτάνε στη τσέπη. Αυτά που ράβουν τσέπες μεγάλες στα σάβανα τους.
Εμείς όμως θα γιορτάζουμε μωρό μου τις ταπεινές χαρές μας σε σύμπαντα φωτεινά που ούτε να διανοηθούν μπορούν οι σκύλοι. Όσο μπορούμε ακόμη. Για πολύ ακόμη.
Δεν αντέχω να τους βλέπω πλέον. Διάβασα για το παραπάνω θέαμα στο twitter. Προτιμώ να κρύψω το κεφάλι μου στα μαξιλάρια του καναπέ ως αστική στρουθοκάμηλος και να αιθεροβατώ πως ο κίνδυνος εξαφανίστηκε. Ώσπου να με φάνε τα σκυλιά. Αυτά που πάντα πεινάνε. Που σε κοιτάνε στη τσέπη. Αυτά που ράβουν τσέπες μεγάλες στα σάβανα τους.
Εμείς όμως θα γιορτάζουμε μωρό μου τις ταπεινές χαρές μας σε σύμπαντα φωτεινά που ούτε να διανοηθούν μπορούν οι σκύλοι. Όσο μπορούμε ακόμη. Για πολύ ακόμη.
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012
Αίμα, τιμή και σκοτάδι παντού
Τι σου έμελε να πάθεις κατακαημένη Ελλάδα. Οπαδοί αυτών που σκότωσαν τα παιδιά σου να είναι πρωταγωνιστές εν έτει 2012. Σκοταδισμός και μίσος.
Ακόμη περισσότερο από τους οπαδούς του Ναζισμού απεχθάνομαι αυτούς που τους σιγοντάρουν, αυτούς που είναι καλοί χριστιανοί αλλά κάνουν υγρά όνειρα για φωτιά και ξύλο σε οποιονδήποτε δεν είναι σαν κι αυτούς.
Προσπάθησαν να βάλουν φωτιά σε σπίτι μεταναστών στη Καβάλα. Είναι δίπλα μου. Τα φίδια έρπονται μέσα στο σκοτάδι καταπίνοντας συνειδήσεις μικροαστών και πλούσιων "λαδέμπορων". Ίσως είναι η δική μου συνείδηση η επόμενη. Ίσως η δική σου.
Παιδεία. Το πιο αποτελεσματικό όπλο ενάντια στα καμμένα μυαλά. Το φως που σκίζει σαν κοφτερό σπαθί το πηχτό σκοτάδι τους. Ας ανοίξουμε ένα βιβλίο, ας διαβάσουμε ιστορία με μάτια ανοιχτά και χωρίς παρωπίδες, ας μελετήσουμε ανθρώπους λαμπρούς που είχαν κάτι να πουν.
Και όπως έγραψε ο Βάρναλης στο "Φως που καίει":
Εγώ μαι η Πολιτεία των Δυνατών
η Πολιτεία των Λίγων των Κηφήνων,
της Αδικιάς, της Βίας η Πολιτεία
και της Ψευτιάς!
Εγώ μαι η ιερή Πατρίδα,
πόχω τον πόλεμο θεμέλιο,
της ευτυχίας των δυνατών θεμέλιο,
για να μπορούν να χαίρονται, γινόμενοι πιο δυνατοί
και πιο σκληροί,
πιο αχρείοι,
τις αδερφές, τις μάννες των «ηρώων»
μαζί με το αίμα των «ηρώων»!
Εγώ μαι η ιερή Πατρίδα
οπού με την ειρήνη θανατώνω
την ψυχή και το πνέμα των ανθρώπων,
σκεπάζοντάς τους με σκοτάδια και κουρέλια
και δίνοντάς τους λίγες λέξεις,
να ζουν ονειρευάμενοι τις λέξεις
και να πεθαίνουνε για λέξεις!
Είμαι η ιερή Πατρίδα, που διδάχνω
το μίσος, την κλοπή, το φόνο,
σειώντας ένα πανί χρωματιστό,
μπροστά στα μάτια, που τυφλώνω τα με χίλιους τρόπους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)